Boeken zitten vol onverwachte verrassingen. Natuurlijk zitten die meestal in de inhoud, maar soms kom je ook iets heel anders tegen als je ze na jaren uit de kast pakt om wat voor reden dan ook. Boeken zijn bij uitstek geschikt om dingen in te bewaren of in op te bergen. Het kan gaan om geld of brieven die beter niet door iedereen gelezen kunnen worden. Maar vaker lenen boeken zich uitstekend voor het bewaren van papieren bewijzen van een reis of verblijf ergens anders dan thuis. Waar beter kun je je kaartjes van musea, bioscoopbezoek of andere attracties, foldertjes, hotel- en restaurantrekeningen en boardingpassen in steken als je opruimt bij vertrek of onderweg? Precies, in het boek dat je op dat moment leest. Als je zo’n boek met extra schatten heropent na maanden, jaren dan heb je daar een instant herinnering met details die je vaak al lang was vergeten en bovendien heb je er de literaire ervaring die je op dat moment had, meteen weer bij. Dit overkwam mij vorige week: Herinneringen uit een leven zonder kinderen, met een fulltime baan op een werkelijk wonderbaarlijke plek. Ik was daar omringd door de mooiste, interessantste, zeldzaamste en om die redenen soms zeer kostbare boeken. Ik werkte bij een toonaangevend, internationaal antiquariaat en vele bijzondere boeken gingen dagelijks door mijn handen. Mijn baas kocht en verkocht boeken aan zeer tot de verbeelding sprekende cliënten, particulieren en bibliotheken of andere handelaren in oude boeken. En ik vergezelde hem door heel Europa naar de internationale antiquarenbeurzen waar de crème de la crème van handelaren, verzamelaars en geïnteresseerden bij elkaar kwam voor een parade die gemiddeld drie dagen duurde. Zo was ik in mei 2000 mee naar Parijs. Mijn baas verheugde zich al op het weerzien met een gewaardeerd Frans collega, even fameus om zijn handelswaar als om zijn voorliefde voor en kennis van goed eten. Ieder jaar nodigde hij een select gezelschap uit voor een diner in een vooraanstaand restaurant. Mijn baas hoorde bij de gelukkigen en vertelde zijn Franse vriend dat hij graag kwam mits er ook een plaatsje was voor zijn assistent, moi. En zo belandde ik bij restaurant Laurent. Van de avond zelf herinner ik me niet heel veel. Ik was moe van de reis, het harde werken, het Frans praten. Wie mijn tafelgenoten waren, waar we het over hadden, hoe het eten smaakte? Ik weet het niet meer. Maar wel weet ik nog dat het een belevenis was, iets waarvan je zeker op dat moment in je leven dacht: “Dit moet ik niet vergeten, hier kom je nooit meer, dit is bijzonder.” Natuurlijk vergat ik het. De afgelopen veertien jaar zijn voorbij gevlogen. Gisteren pakte ik dit boek uit de kast om het aan mijn 12-jarige dochter te laten zien en dit viel er uit: Uitnodiging voor het diner, de menukaart en een foldertje van het hotel waar we logeerden. Voilà, een kant en klare herinnering in Daughter of Fortune van Isabel Allende. Het boek dat ik toen kennelijk las. De herinneringen aan die tijd, aan die boekenbeurs, aan de mooie boeken, het diner, de ervaringen, die kwamen terug. Ik kan me niet meer herinneren waar het boek over gaat…