Categorie: Boeken

  • Gelezen…

    19 oktober gelezen

    Voor mijn recensiewerk bij NBD Biblion las ik twee spannende Engelstalige thrillers

    Thirteen – Steve Cavanagh
    Een rechtbank-, politie-, crime- en psychologische thriller in een. Too much? Zou je denken, maar verhaal zit goed in elkaar en er zijn geen losse eindjes. Tot op het laatst blijft het spannend. Tweede deel in serie die om voormalig oplichter, tegenwoordig strafrechtadvocaat Eddie Flynn draait. Dit keer moet hij op creatieve wijze de jury overtuigen van de onschuld van een van moord verdachte acteur. Niet gemakkelijk als de echte moordenaar tot in de rechtszaal doordringt. (Orion Publishing Co, 2018).

    Something in the water – Catherine Steadman
    Op een paradijselijk eiland vindt het pasgetrouwde stel Erin en Mark iets dat hun wereld op zijn kop zet. Ze besluiten het risico te nemen en de vondst voor zichzelf te houden. Samen bedenken ze een plan waarvan ze de gevolgen onmogelijk kunnen overzien. Beiden hebben ze zo hun eigen motieven om telkens een nieuwe draai aan de gebeurtenissen te geven, die elkaar in hoog tempo opvolgen. Lukt het ze om hun idealen te behouden, hun financiële problemen op te lossen en elkaar niet te verliezen onder de enorme druk die hun besluit tot gevolg heeft? De prijs om het vol te houden is veelbelovend, de prijs die ze uiteindelijk betalen is hoog. Deze thriller zit ontzettend goed in elkaar en geeft tot het einde kleine en grote wendingen die je als lezer niet ziet aankomen, maar die wel helemaal kloppen. Deze psychologische thriller is een veelbelovend debuut in vlot Engels en een eigen stijl van Engelse schrijfster en actrice die onder andere speelde in Downton Abbey. (Simon & Schuster Ltd, 2018).

    Ook nog wat Nederlandse boeken…

    De eilandenruzie – Jozua Douglas
    Het was kinderboekenweek en dus was er ook weer een nieuw kinderboekenweekgeschenk. Deze keer las ik het mee, samen met mijn kind. Wat een leuk verhaal. Het is een los te lezen deel in de serie Costa Banana over de kinderen van de president Pablo Fernando: Rosa en Fico. Een verhaal vol humor, weetjes en spanning, over dingen en personen die niet zijn wat ze lijken en over rare volwassenen en slimme kinderen. (Uitgeverij De Fontein, 2018).

    Winter in Gloster Huis – Vonne van der Meer
    Ook voor mijn boekenclub werd er weer boek gelezen. Dit maal de zogenoemde pamfletroman van Vonne van der Meer over de maakbare dood. Een pamfletroman, een roman met een boodschap. Ja, die vind ik wel in dit boek. Door de toenemende vergrijzing, de betere gezondheidszorg, worden mensen ouder. Maar wat nou als deze mensen eenzaam zijn, anderen niet tot last willen zijn of vinden dat ze klaar zijn met hun leven? Wat nou als deze mensen graag zelf beslissen of en wanneer ze sterven op een voor hen aanvaardbare en gecontroleerde manier? Daar gaat dit boek over. Twee broers die zoveel geld erven dat financiën geen issue meer zijn, bouwen allebei een hotel: in het ene kunnen mensen inchecken om begeleid te worden bij hun zelf gekozen moment van overlijden, in het andere kunnen ze terecht als ze uiteindelijk toch twijfels krijgen hierover. In dat tweede hotel dat Gloster Huis heet, krijgen ze de kans te ervaren dat ze iemand zijn om wie gegeven wordt, iemand die er toe doet. Het leverde mooie discussies en gesprekken op aan tafel met mijn leesclubgenoten over ouder wordende ouders, de zorg in Nederland, uitzichtloos lijden en nog meer. (Atlas Contact, 2015).

    En dan die twee boeken van Celeste Ng… Dit zijn verhalen die je nog lang met je meedraagt…

    Everything I never told you – Celeste Ng
    Het debuut van de Chinees-Amerikaanse Celeste Ng laat je niet makkelijk los. In dit sober vertelde verhaal over een Chinees-Amerikaanse familie in zestiger en zeventiger jaren van de vorige eeuw gaat het over alles wat de vader, moeder en hun twee dochters en een zoon aan elkaar zouden willen vertellen maar dat niet doen. Het is het verhaal van onuitgesproken wensen, diep weggestopte trauma’s en gevoelens en al dan niet bewuste conditionering van je kinderen op basis van je eigen ervaringen. Hartverscheurend, maar zo prachtig beschreven. Het is uiteindelijk oudste dochter Lydia die het patroon doorbreekt, maar de manier waarop brengt het gezin nog dichter aan de rand van de afgrond. (Black Friars, 2014). Ook in het Nederlands vertaald als Wat ik nooit eerder heb gezegd (A.W. Bruna Uitgevers).

    Little fires everywhere – Celeste Ng
    Voordat ik haar andere boek las, las ik dit boek. Dezelfde thematiek is ook in dit boek aanwezig. Verwachtingen van je zelf over je zelf en je gezinsleden en de mensen in de omgeving. Hier gaat het over een gezin dat overhoop gegooid wordt door de komst van een moeder met haar dochter. Nieuwe relaties en vriendschappen worden aangegaan, perspectieven veranderen en zekerheden worden onzeker. Als moeder Elena Richardson haar picture perfect leventje te zeer ziet veranderen door toedoen – in haar ogen – van moeder Mia Warren, ontdekt ze een geheim over deze laatste. Mia blijkt echter niet de enige met een geheim te zijn. Een roman over ‘het gewicht van geheimen, de oorsprong van kunst en identiteit, de woeste aantrekkingskracht van het moederschap en het gevaar dat schuilt in het geloof dat je rampspoed kunt vermijden door volgens de regels te leven…’ (vrij vertaald van de Engelstalige tekst op de website van de auteur). (Penguin Books, 2017). Ook in het Nederlands vertaald als Kleine brandjes overal (Signatuur).

  • Nog meer lezen…

    Fotor_153613724467165De laatste maand van de zomer van 2018 is alweer aangebroken. Tijdens de vele zonne-uren van de afgelopen maanden heb ik ook weer wat gelezen. Nooit genoeg natuurlijk, wel weer genoten…Ik vertel je er graag iets meer over…

    Het wolfsmeisje – Wim Coster
    301 jaar geleden werd in de bossen bij Zwolle een volkomen verwilderd meisje aangetroffen. Ze gaat de boeken in als het enige bekende Nederlandse wolfskind. Wim Coster volgt voor zover mogelijk haar levensloop en geeft de details over dit opmerkelijke verhaal dat ook al in de tijd zelf de pers en binnen- en buitenlandse kronieken haalde. Hij vergelijkt haar verhaal met andere verhalen van andere bekenden Europese wolfskinderen.
    Interessant als je van dit soort boeken en onderwerpen houdt – Balans, 240 pp.

    De onderwaterzwemmer – P.F. Thomése
    Alweer drie jaar geleden verschenen, maar dit boek las ik onlangs voor mijn leesclub. Mijn eerste kennismaking met deze alom geprezen auteur en geen slechte eerste indruk. Verhaal beschrijft de wederwaardigheden van Tin van Heel in 1944 wanneer hij samen met zijn vader de Maas overzwemt naar bevrijd gebied. Hij haalt de overkant, zijn vader komt nooit meer boven. Met de gevolgen en gevoelens die dit verlies veroorzaken moet Tin zien te leven. Hoe hij dat heeft gedaan, lezen we als hij dertig jaar later met zijn vrouw naar Afrika reist om haar pleegkind te bezoeken. Een hachelijke onderneming die volledig uit de hand loopt. Tin verliest alles wat hem lief is. Nog eens dertig jaar later, in 2004, bevindt hij zich opnieuw in een situatie die hem dwingt terug te kijken, maar ook vooruit.
    Deze man kan schrijven – Atlas Contact, 256 pp.

    En toen gingen we op vakantie naar Wales en Cornwall en kocht ik wat Engelse boeken…

    The break – Marian Keyes
    Kim van Kooten liet op haar Instagram indertijd weten dat dit een heerlijk boek was en dat kan ik beamen. Geestig, met vlagen hilarisch, soms herkenbaar, lekker weglezend, feelgood verhaal. Als Amy O’Connells man aankondigt een half jaar een time-out van hun huwelijk te willen nemen, op alle fronten, probeert ze zo goed en zo kwaad als het gaat met behulp van haar dochters, vriendinnen, collega’s en familie haar leven door te leven. Want als hij een time-out neemt dan geldt die break toch zeker ook voor haar?
    Iedereen boven veertig lezen dit boek, bij voorkeur in het Engels maar ook in Nederlandse vertaling verkrijgbaar als Nu even niet – Penguin Books UK, 672 pp.

    The immortalists – Chloe Benjamin
    Als vier jonge kinderen in 1969 de datum van hun dood voorspeld krijgen door een waarzegster, lijkt dit weinig impact op ze te hebben. Maar hoe ieder van de twee broers en zussen het leven vanaf dat moment benadert en leeft, wordt bewust of onbewust ingegeven door dit gegeven. Terwijl het op de achtergrond gaat over de vraag in hoeverre zij wel of niet een selffulfilling prophecy leven, gaat het in dit prachtige verhaal vooral om de vier levensverhalen van Simon, Klara, Daniel en Varya Gold, dat zich afspeelt in de vijf decennia volgend op de voorspelling. Aangrijpend, fascinerend, mooi.
    Verschijnt in Nederlandse vertaling bij Meulenhoff in 2019 – Headline Publishing Group, 418 pp.

    Eligible – Curtis Sittenfeld
    Moderne hervertelling van befaamde Sense and Sensibility van Jane Austen. Ditmaal gesitueerd in hedendaags Cincinatti waar de vijf zusters Bennett zich al dan niet bekommeren om een zieke vader, een koopzieke moeder, een aftakelend ouderlijk huis, een dreigend bankroet, een zwangerschap, sex en begerenswaardige vrijgezelle mannen. Geestig geschreven met een apotheose tijdens de opnames van een reality serie die is gebaseerd op de reality show The Bachelor.
    Goed geschreven tijdverdrijf – HarperCollins, 528 pp.

    Ontspoord – Rick Gemma
    Ja, ik heb het gelezen, geen eigen keuze, maar als recensent. In die recensie (meer een leesverslag/samenvatting) moest ik me een beetje op de vlakte houden. Dat doe ik hier ook. Geschreven door een trio van schrijvers die om en om een stukje hebben geschreven en dat is te merken aan de leesbaarheid. De stijl verschilt van bladzijde tot bladzijde en het lijkt alsof de schrijvers het verhaal verzonnen terwijl ze schreven, zoals je vroeger als kind wel eens deed met een paar vriendjes. Het verhaal zit vol actie, maar is onsamenhangend. De moraal van het verhaal is: niets is wat het lijkt en de digitale wereld zit vol onverwachte valkuilen.
    Geen aanrader en een titel die al zo vaak is gebruikt… – Uitgeverij Partizaan & Datawyse, 248 pp.

  • Zomer lezen…

    collage boeken zomer lezen

    Het is weer – of liever gezegd allang en nog steeds – zomer… Lekker lezen in de zon, schaduw, aan de picknicktafel, in de auto, op het strand, in de tuin. Deze zes boeken las ik de afgelopen tijd en wie weet krijg je na het lezen van mijn mini-recensies ook zin om er een of meer van te lezen…Enjoy…

    De cactus – Sarah Haywood
    Heerlijk vrouwen feelgood zomer leesboek dat er ook nog eens prachtig uitziet; en dat trouwens ook prima wegleest in hartje winter! De stekelige Susan die een flinke gebruiksaanwijzing heeft, heeft het liefst overal controle op. Als dit door een aantal ingrijpende gebeurtenissen in haar leven niet meer lukt, heeft dit hilarische, interessante, soms pijnlijke en levensveranderende gevolgen voor haarzelf en de mensen om haar heen. Debuut van Engelse schrijfster (The Cactus) – De Fontein, 384 pp.
    * Lees ook: De schaduw van mijn moeder (Nikola Scott)

    De ommegang – Jan van Aken
    Prachtige historische roman over de mogelijkheden en beperkingen van het geheugen, die een kleurrijk en gedetailleerd beeld schetst van het leven in de middeleeuwen, waarin kennis, macht en rijkdom hand in hand gaan met ketterij, geloof en angst. Isidorus van Rillington, kloostervondeling, geneesheer, bouwmeester en geheugenkunstenaar, stilt zijn honger naar kennisdoor begin vijftiende eeuw door heel Europa en ver daarbuiten te reizen, terwijl hij de opgedane kennis opslaat in de gebouwen van zijn geheugen, waardoorheen hij dagelijks een ommegang maakt om de kennis bij te houden. Deze kunst en kennis brengen hem avontuur, rijkdom, inzicht en invloedrijke vrienden, maar uiteindelijk ook het inzicht dat ze een keerzijde hebben.
    Ingekorte versie van mijn recensie voor NBD Biblion – Querido, 628 pp.
    * Lees ook: De bekeerlinge (Stefan Hertmans)

    Pieces of her – Karen Slaughter
    Spannend, rauw, snel, keihard. Karen Slaughter heeft weer een lekker boek geschreven. Nadat de lunch met haar moeder voor haar 31e verjaardag is geëindigd in een schietincident met drie doden, komt Andrea Cooper (Andy) er al snel achter dat haar moeder meer is dan de doorsnee moeder en charmante spraaktherapeute die net hersteld is van borstkanker. Voordat ze het goed en wel beseft, is Andy op de vlucht met haar moeders geheim waarvan zij zelf niet eens weet wat het is. Terwijl Andy door Amerika rijdt, overlevend op instinct en gezond verstand en zoekend naar antwoorden, vraagt ze zich af of ze haar moeder ooit nog kan vertrouwen.
    Engelse versie die ik las, is pas in augustus op de markt, maar gelukkig ligt de Nederlandse vertaling, Gespleten, al in de boekhandel! Harper Collins, 480 pp.

    Bestseller Boy – Mano Bouzamour
    Gekocht in een opwelling – enigszins getriggerd door de ophef rondom de onterecht gebruikte quote. Geen spijt van gehad. Een boek van deze tijd, geschreven door een Jan Wolkers van deze tijd. Geeft kijkje in het snelle leven van een jonge bestsellerauteur die met een been in de Marokkaanse cultuur van zijn familie staat en met het andere volop in het succesvolle, Amsterdamse glamour leven waar drugs, seks en een grote bek slechts een tijdelijke bevrediging geven.
    Lees dit boek en je voelt je weer die twintiger met de wereld aan je voeten – Prometheus, 300 pp.
    * Lees ook: Turks fruit (Jan Wolkers)Hajar en Daan (Robert Anker)

    De verdwijning van Josef Mengele – Olivier Guez
    Kocht het voor manlief – met grote fascinatie voor alles wat met WO II te maken heeft – en vanwege mij eigen voyeuristische trekjes om van alles te willen weten over geruchtmakende personen (positief en negatief). Over Josef Mengele gingen en gaan vele verhalen de ronde en zijn figuur en praktijken stonden model voor bekende films (o.a. The boys from Brazil, Marathon man, The German doctor). Dit boek beschrijft hoe Josef Mengele wegkwam uit Europa en de rest van zijn leven leidde in Zuid-Amerika. Ongelofelijk dat dit kon, bizar om te lezen hoe hij daar zijn gedachtegoed kon uitdragen onder vele gelijkgestemde zielen. Veel feiten, vermengd met de fictieve vrijheid van de auteur. Geeft ook mooi tijdsbeeld van de na-oorlogse wereld en de ontwikkelingen in Zuid-Amerika. Leest als een trein, heel interessant. Auteur is er goed in geslaagd om het evenwicht tussen historie, feit en fictie aan de ene kant en de beschrijving van een weerzinwekkend mens met gruwelijke denkbeelden die natuurlijk ook maar een mens was, te behouden.
    Vertaling uit het Frans (La disparition de Josef Mengele) – Meulenhoff, 224 pp.
    * Lees ook: HhhH (Laurent Binet), Hanns en Rudolf (Thomas Harding)

    Hoor nu mijn stem – Franca Treur
    Lees hoe een refomeisje zich ontworstelt aan haar strenggelovige jeugd en in de ongelovige wereld belandt. De eenzaamheid van dit meisje, deze vrouw, druipt van de pagina’s. Het is schrijnend om te lezen hoe ze worstelt met de druk die het geloof en haar opvoeding haar opleggen, ze wil het zo ontzettend graag goed doen. En tegelijkertijd ook weer niet. De ongemakkelijke situaties die dit oplevert, zowel in haar gedachtegangen als in haar gedrag, komen heel goed over. Prachtige beschrijvingen, een greep: ‘Satan heeft je precies waar hij je hebben wil. In een broekrok’. ‘Maar toch, toen tante Ma over trouwen begon, verstarde ik, en voelde ik mijn hart omlaag vallen’. ‘Ik kon in het donker niet uit het Bijbels Dagboek lezen, wat ik zelf niet zo erg vond, maar de Heere waarschijnlijk wel. In mijn gebed legde ik hem uit dat dat niet mijn schuld was, alsof ik de Alwetende ook maar iets kon vertellen wat Hij nog niet wist’.
    Prometheus, 350 pp.
    * Lees ook: Dorsvloer vol confetti (Franca Treur), Knielen op een bed violen (Jan Siebelink)

  • Coming of age in Rotterdam – Darko’s lessen van Michelle van Dijk

    darkos lessenDe Servische Darko (20) is op zijn elfde met zijn ouders naar Nederland gekomen vanuit voormalig Joegoslavië. Nederland wordt gezien als land met ongekende mogelijkheden en Darko is vastbesloten wat van zijn leven te maken. Opgeslokt door het volwassen worden, zijn werk, de liefde, de verleidingen van Rotterdam en het nog steeds leren van de taal, blijkt het nog niet zo gemakkelijk om dit te bereiken. Ook zit hij met vragen over het verleden, de rol van zijn vader in de oorlog en hun reis naar Nederland.

    Darko leert zijn taallessen, zijn lessen in de liefde en de lessen in het leven al doende en ervarende. Hij is helemaal gek op zijn vroegere en oudere lerares Janna die hem een anker geeft in zijn leven, terwijl ze zelf zoekende en twijfelende is. Twee generaties, twee culturen, het lijkt heel heftig maar ondertussen eigenlijk ook heel gewoon. Als Janna hem zonder duidelijke reden verlaat, zal moeten blijken of Darko genoeg lessen heeft geleerd om verder te komen in de soms hopeloos gecompliceerde maatschappij en situaties waarin hij zich bevindt.

    Dit boek bestaat uit drie delen waarin zeven maanden uit Darko’s leven worden beschreven. Lessen in taal waarin de lust, liefde en onenigheid tussen hem en Janna nog hoog oplaaien, terwijl hij de finesses van het Nederlands en de eigenaardigheden van de Nederlanders probeert te begrijpen. In het tweede deel, Lessen in liefde vraagt Darko zich af waar hij staat nu Janna hem doodzwijgt. Heeft een opleiding nog wel zin, heel hard werken brengt uitputting en verdoving. Als Janna hem vraagt of ze zijn verhalen die hij ter oefening in het Nederlands, opschreef, mag uitgeven, weigert hij. Darko pakt zijn opleiding weer serieus op en heeft daarnaast ruimte om zich te verdiepen in zijn vroege jeugd, de oorlog in de jaren 1990 in zijn geboorteland en de geschiedenis van zijn ouders. Het zijn deze lessen in leven waarmee hij uiteindelijk zijn examen maakt. Maar het is wel Janna die hij na afloop belt: ‘Zij maakt het verhaal, dus zij maakt ook het einde.’

    En hiermee heeft het boek een open einde en blijft de lezer achter met de vraag hoe het nu eigenlijk zit. Hoe zit het met de hoofdpersoon in het boek Janna en de schrijfster Michelle van Dijk? Hoe zit het met Darko’s verhaal en de publicatie ervan? Waar houdt de werkelijkheid op en begint de fictie? En hoe zat het eigenlijk ook weer met die vreselijke en verschrikkelijk ingewikkelde oorlog, die deze dagen weer zo actueel is met de uitspraken van het Joegoslavië tribunaal? En als je als lezer na het uitlezen van een boek met dit soort vragen achterblijft, als de schrijver van begin tot eind de touwtjes in handen heeft en ze dan op het juiste moment laat vieren dan heb je wat mij betreft een geslaagd boek geschreven.

    Dit boek, met prachtig omslag en met de grootste zorg vormgegeven en geredigeerd, leest als een trein en is wat mij betreft een jaloersmakend debuut, geschikt voor een groot lezerspubliek. Des te leuker dat dit boek komt uit de pen van een van mijn medebloggers bij Een Perfecte Dag voor Literatuur waarvoor wij dit boek lazen en beschreven. Michelle van Dijk en uitgeverij Douane dank voor het toesturen van een exemplaar van dit mooie boek.

    Lees hier wat anderen schreven over Darko’s lessen.

    Darko’s lessen. Michelle van Dijk. 179 pp. Uitgeverij Douane.

  • Roman(s) Op de Beeck feit en/of fictie?

    komhierdatikukus

    Sinds kort ben ik lid van een boekenclub. Gewoon, volgens het bibliotheekstramien van de leeskring, met een 7-tal vrouwen uit mijn woonplaats, sommige bekenden, anderen niet. In de week voorafgaand aan de avond waarop wij het boek Kom hier dat ik U kus zouden bespreken, kwam de auteur van dat boek, Griet Op de Beeck, op televisie naar buiten met de onthulling dat zij er via therapie en zelfonderzoek achter was gekomen dat zij in haar vroege jeugd was misbruikt door haar vader.

    Deze verklaring bracht een vloed aan reacties en commentaar teweeg, variërend van bewondering voor haar moed om dit zo te delen met heel Nederland, tot ongeloof over de waarheid van deze herinnering verkregen via therapie. Ook binnen onze groep waren de meningen over haar onthulling verschillend, zo bleek die avond. Het gaf in ieder geval een extra dimensie aan de bespreking van dit boek dat al in 2014 verscheen.

    In het verhaal krijgt de lezer een inkijk in het leven van Mona. We lezen over haar leven als 9-jarige, als 24-jarige en als 35-jarige. Mona is een onzeker meisje/vrouw die voortdurend bezig is anderen te pleasen en pas denkt gelukkig te zijn als anderen dat lijken te zijn. We leren over de moeizame relatie die zij heeft met haar vader en de nieuwe stiefmoeder, de emotionele beschadigingen die zij in haar vroege jeugd al oploopt en die haar blijven beïnvloeden in haar ideeën en gedrag, zelfs als zij al in de dertig is. De ziekte en de dood van Mona’s vader lijken een verandering te brengen waardoor Mona de volgende stappen in haar leven doet op basis van een andere overtuiging dan daarvoor. Zij leert van zichzelf te houden en voor haar eigen geluk op te komen.

    Ik betrapte mezelf er op dat ik tijdens en vlak na het lezen met vragen zat, over onduidelijkheden in het boek, vooral over het halfzusje van Mona, haar vage verwijzingen over dingen die gebeurd zouden zijn en vooral een ongelooflijk zwaar en triest gevoel dat ik had bij de ongelukkigheid en onhandigheid van de hoofdpersoon. Een die ik herkende uit Op de Beecks debuut Vele hemels boven de zevende (2013) en die duidelijk voor een deel autobiografisch is, zo wist ik uit informatie van en over de auteur. Zulk gevoel kun je toch alleen maar zo goed beschrijven als je het zelf voelt? Met de kennis die zij deelde in De Wereld Draait Door over wat haar vroeger is overkomen dacht ik meteen: ‘Aha, Oja, nu snap ik het. Dit is waarom ze in haar boeken niet het achterste van haar tong liet zien. Ze wist het toen al wel toen ze dit schreef, dat dit haar was overkomen, maar ze schrijft er niet expliciet over, ze verhult het, maar ze voelde wel.’ De vage verwijzingen die Mona’s halfzusje geeft in Kom hier dat ik u kus waren nu voor mij opeens duidelijk, dat ging natuurlijk over seksueel misbruik… mijn gevoel van onvervuldheid dat ik had tijdens het lezen kon ik hiermee duiden en invullen.

    Mijn medelezers in de boekenclub waren het hier niet allemaal mee eens en bovendien kwam de vraag op of we deze kennis wel moesten gebruiken om het boek te duiden en deze zwarte gaten in te vullen? Het leverde een interessante discussie en stof tot nadenken op. Het is weer een klassiek geval van wat is feit en wat is fictie, wat is autobiografisch en wat niet? Als lezer is dat soms lastig, maar voor een auteur ook. Altijd maar aangesproken te worden op wat je wel en niet als waarheid moet opvatten in hun werk, altijd maar het willen weten van het publiek hoe de beschreven relaties in een boek zich verhouden tot de privé-relaties van de schrijver.

    Griet Op de Beeck is bezig een geheel eigen stijl neer te zetten en geniet duidelijk met volle teugen van het schrijverschap dat haar goed past. Ben zeker van plan haar nieuwste boek te gaan lezen (Het beste wat we hebben) en ben ook benieuwd naar de film die is gemaakt van Vele hemels boven de zevende.

    Kom hier dat ik u kus. Griet Op de Beeck. Uitgeverij Prometheus, 2014. 384 pp.

  • Hotel Rozenstok met een vleugje Villa des Roses

    Hotel RozenstokAl eerder lazen bloggers voor een Perfecte Dag voor Literatuur een boek van Christophe Vekeman (Marie, 15 oktober 2013). Ik was daar niet bij. Nu deed zich weer de mogelijkheid voor een boek van hem te lezen voor deze online literaire boekenclub, het nieuwste Hotel Rozenstok. De titel intrigeerde me, verder wist ik niets van boek of auteur.
    De titel deed me namelijk denken aan Villa des Roses, de debuutroman van Willem Elsschot uit 1913. Een boek dat ik lang geleden las (ik denk voor mijn leeslijst Nederlands, ‘lekker dun’ was toen waarschijnlijk een van de motivaties om het te lezen, maar zeker ook de titel die me erg aansprak), maar dat me altijd is bijgebleven. Ik vroeg me af of het toeval was dat de ene titel de andere in gedachten riep en of de schrijver, ik kwam er toen pas achter dat hij ook een Vlaming is, daar misschien een bedoeling mee had. Ik besloot dus  van de gelegenheid gebruik te maken en eerst Villa des Roses te herlezen en zo optimaal voorbereid te zijn op wat ik misschien wel zou aantreffen in Hotel Rozenstok. In Villa des Roses wordt het wel en wee van de bewoners en uitbaters van een Parijs pension beschreven. Het schijnt autobiografisch te zijn en een van de personages, de jonge Duitser Grünewald zou gebaseerd zijn op Elsschot zelf die vier jaar in Parijs familiepension heeft doorgebracht.
    Daarna begin ik vol goede moed en inspiratie door Villa des Roses aan Hotel Rozenstok. Dit verhaalt van een schrijver – die net zo heet als de auteur zelf, Christophe Vekeman – die besluit te stoppen met schrijven. Waarom? Omdat hij niet genoeg succes heeft? Of omdat hij genoeg heeft van het succes? Hij concludeert dat hij weinig trouwe lezers heeft en niets meer heeft toe te voegen. Echter het idee van een nieuw leven waarin hij een baan moet vinden en zich in een keurslijf moet wringen lijkt hem angstaanjagend. Zo angstaanjagend  dat hij van de weeromstuit nog meer gaat drinken dan hij al deed en na een ongelukkig incident besluit in afzondering tot zichzelf te komen. Deze afzondering zoekt hij in het Noord-Nederlandse stadje L., in Hotel Rozenstok.
    En ja hoor op bladzijdes 77-78 vertelt de ik-persoon waarom hij nu juist zeventien nachten in dat hotel heeft geboekt. Het is vanwege de naam. De naam spreekt hem aan, spreekt tot zijn verbeelding en hij zou een boek met die titel meteen aanschaffen zonder te letten op achterflaptekst, auteursnaam of –foto. Vervolgens noemt hij verwachte reacties van nieuwsgierigen als hij ze zou verklappen dat zijn nieuwe boek Hotel Rozenstok zou gaan heten. Een van die reacties is: ‘Hotel Rozenstok? Dat doet me denken aan Villa des Roses van Willem Elsschot.’
    In en om Hotel Rozenstok maakt de gewezen schrijver een kleine existentiële crisis door met paranormale ervaring en al. Vernuftig wordt de zoektocht naar zijn betekenis als schrijver, als niet-schrijver, als mens beschreven. Wat is belangrijker voor hem? De werkelijkheid of de fantasie. Is hij in staat om zonder fantasie te leven? In zinnen met veel bijzinnen en grappige opmerkingen en veel details wordt de lezer meegenomen in deze zoektocht. Toch denk ik dat ik blijf horen bij de lezers die Vekeman in zijn boek beschrijft: de mensen die zijn boeken niet kopen op basis van een bewuste en zeer weloverwogen beslissing. Die bewuste en weloverwogen beslissing in mijn geval: een goed geschreven boek, met humor en literaire verwijzingen, tot zover allemaal dingen waar ik van houd in een boek, maar al met al niet mijn stijl. Net iets te populair, te dweperig en te veel bedacht. Van binnen en van buiten. Een boek dat ik zeker niet had gekocht als ik de auteursfoto had gezien, maar dat mij wel aansprak vanwege de titel. Geef mij maar Villa des Roses.

    Dit boek las ik voor de literaire online boekbloggersclub Een Perfecte Dag voor Literatuur. Een exemplaar werd me beschikbaar gesteld door Uitgeverij de Arbeiders Pers, waarvoor mijn dank.
    Lees hier wat andere EPVDL bloggers schreven over dit boek op 30 januari 2016.
    Hotel Rozenstok. Christophe Vekeman. Arbeiderspers. 206 pp.

  • Een mooi voorbeeld van hoe een leven zo anders kan lopen dan hoe de leider van dat leven zich van tevoren had voorgesteld…

    AgnetaAls Agneta Matthes (1847-1909) op haar zeventiende de  technologie student Jacques van Marken (1845-1906) leert kennen, voelt zij zich al snel zielsverwant met hem. Beiden uit welgestelde families en mete en goede achtegrond, vinden zij elkaar in de verlichte ideeën over de relatie tussen de arbeidersklasse en de rijke bovenklasse. Agneta steunt haar man in zijn ambitie om ‘de welvaart en het levensgeluk van arbeiders te vergroten’. Deze ambitie krijgt gestalte in het Agnetapark. Het eerste tuindorp of arbeiderspark van Nederland, dat de fabrieksdirecteur Van Marken onder de rook van zijn Gistfabriek laat oprijzen. Hier is (woon)plaats voor de arbeiders van de fabriek en hier wonen de directeur en zijn vrouw te midden van de arbeiders. Wel in een kapitale villa, want verschil moet er natuurlijk nog zijn. Dat het echtpaar kinderloos blijft, is vooral voor Agneta een bittere pil en een lot dat zij dapper draagt. Haar geëmancipeerde levenshouding maakt dat zij zich stort op andere bezigheden. Ook heeft zij meer en meer haar handen vol aan de fysieke en geestelijke toestand van haar man die lijdt aan zenuwpijnen en een daaruit volgende morfineverslaving. Ze neemt taken van hem over en doet alle mogelijke moeite om zijn levenswerk in stand te houden en zijn gedachtegoed verder uit te dragen.

    Dan doet zij een ontdekking die haar (gevoels)leven radicaal verandert. Ze komt er achter dat haar man al vanaf vroeg in hun huwelijkse leven een minnares heeft bij wie hij drie (het zijn er uiteindelijk vijf, maar twee sterven in hun babytijd) kinderen heeft verwekt. Deze ontdekking houdt ze geheim voor haar man en ze vraagt zijn maîtresse hetzelfde te doen. Deze vrouw, Maria Eringaard, lijdt aan tuberculose en Agneta belooft haar te zullen zorgen voor haar kinderen als zij er niet meer is. Op de dag van haar begrafenis, drie jaar later, confronteert zij haar man met het feit dat zij op de hoogte is van zijn verhouding en zijn kinderen. En ze gaat nog verder. Ze staat er op dat de kinderen bij hen in huis komen en vanaf dat moment als ‘pleegkinderen’ door hen opgevoed worden. Deze ingrijpende verandering in het leven van alle betrokkenen heeft grote impact op hoe zij vanaf dat moment verder leven en de beslissingen die zij nemen en de manier waarop zij tragedies in hun leven dragen.

    Het hierboven vertelde is waargebeurd. Jan van der Mast heeft op magische wijze een waargebeurd verhaal, een vergeten verhaal, verteld en ingevuld. Zonder dat je ook maar een moment het idee hebt dat iets verzonnen is of dat je slechts een droge opsomming van feiten leest, word je meegenomen in een wereld, in levens die ruim honderd jaar geleden werkelijkheid waren in Nederland. Het doet je beseffen hoeveel er is veranderd in de afgelopen honderd jaar, maar ook dat mensen in die tijd dezelfde dingen meemaakten als wij nu.

    Een heerlijk boek om te lezen. Het leest als een roman, maar de wetenschap dat het is gebaseerd op een echt verhaal en de subtiele verwerking van de feiten, geeft net dat extra cachet. Knap als je dat als auteur kunt bewerkstelligen.

    Agneta. Waargebeurd verhaal over het opmerkelijke verbond tussen twee vrouwen. Jan van der Mast. 256 pp. Gelezen voor Een Perfecte Dag voor Literatuur. Een exemplaar werd me beschikbaar gesteld door de uitgever: Nieuw Amsterdam. Lees hier wat andere bloggers van EPDVL van dit boek  vonden.

  • Boeken over boeken: De dief

    De dief TunstromIn Uppsala, in Zweden, ligt in de Universiteitsbibliotheek tussen andere boekschatten een boek dat wereldwijd bekend staat als de Zilveren Bijbel, de Codex argenteus. Het is een van de bekendste manuscripten ter wereld en hoewel een bijbel genoemd, is het dit niet, althans geen complete. Het bevat de vier Gospels vertaald van het Grieks in het Gotisch. De bladen zijn gemaakt van de huiden van jonge of zelfs nog ongeboren kalveren en dit perkament (vellum) is paarsgekleurd en beschreven met zilveren en gouden inkt. Aan deze zilveren tekst dankt het boek zijn naam en niet zozeer aan de zilveren band. Waarschijnlijk werd het boek aan het hof en in opdracht van de Gotische koning Theodorik de Grote (c. 451-526) geschreven ter meerdere glorie van zijn heerschappij, macht en rijkdom. Tegenwoordig is het een van de weinige geschriften in het Gotisch dat is overgeleverd. Wat er met het boek gebeurde na de teloorgang van het Gotische rijk, is onduidelijk. Pas in 1648 duikt het weer op als het als Zweedse oorlogsbuit vanuit Praag wordt meegenomen naar Stockholm waar het in de bibliotheek van koningin Christina terechtkomt. Na haar abdicatie komt het in handen van Isaac Vossius en hij neemt het mee naar Nederland. Hier blijft het echter niet lang want hij verkoopt het aan Magnus Gabriel De la Gardie, het hoofd van de Universiteit in Uppsala. Het schip dat het boek terugbrengt naar Zweden vergaat nog bijna in een verschrikkelijke storm, maar het boek wordt behouden en gedoneerd in 1669 aan de universiteit.

    Daar ligt het sindsdien. Tenminste, wat er van over is en dat zijn 187 van de oorspronkelijke 336 bladen. In 1995 werden een dubbel blad en de zilveren band gestolen tijdens een gewelddadige beroving. Een maand later werd deze buit teruggevonden en werd besloten het boek een waardige en goed beveiligde expositieruimte  te geven in Carolina Rediviva, het hoofdgebouw van de bibliotheek.

    Een boek dat tot de verbeelding spreekt. Vanwege zijn inhoud en uiterlijk, vanwege zijn mysterieuze ontstaansgeschiedenis en verblijfplaatsen gedurende 1000 jaar en vanwege zijn onschatbare financiële waarde. In 1986 verscheen het boek De dief van de veelbelovende en alom geprezen Zweedse schrijver Göran Tunström. En in dit boek speelt de zilveren Bijbel een rol.

    Het is een rijk boek, waarin veel gebeurt. Johan, als klein jongetje in de steek gelaten door zijn eigen ouders, groeit op in het kinderrijke gezin van zijn oom en tante. Maar of dit een verbetering is ten opzichte van zijn oorspronkelijke situatie? Er gebeurt van alles wat niet door de beugel kan en de vele kinderen raken hierdoor ieder op hun eigen manier ernstig beschadigd. Johan en zijn nichtje Hedvig hebben aanvankelijk veel steun aan elkaar en koesteren een diepe, onvoorwaardelijke liefde voor elkaar. Maar ook zij worden door de situatie uit elkaar gedreven. Hedvig belandt in het gekkenhuis en Johan zoekt zijn toevlucht in de boeken en studie. Hij is uitzonderlijk slim, maar dat is niet zijn drijfveer. Hij gebruikt zijn studie alleen om zijn uiteindelijke doel te bereiken: het stelen van de Zilveren Bijbel, haar te verkopen en met de opbrengst in afzondering en vrede te leven samen met Hedvig. Het duurt jaren en jaren om zich toegang te verwerven tot de schat en al die tijd negeert hij de smeekbeden van Hedvig om hem te redden. Als het zilveren boek eindelijk binnen handbereik ligt, beseft Johan dat niet hij de dief van het boek zal worden, maar dat het boek de dief is van zijn leven en toekomst. Maar ondertussen zijn we deelgenoot geworden van een bizar, soms intens triest en soms opmerkelijk lichtvoetig verhaal van een gezin in een klein Zweeds dorpje,  een waar literair mysterie, een opzienbarende ontdekking van een schat in Italië en flinke portie menselijke misère en de constatering dat de mens, tenminste meestal, een enorm incasseringsvermogen heeft .

    In dit boek dus al een beoogde diefstal van de Zilveren Bijbel een klein decennium voordat het echt gebeurde. De Nederlandse vertaling van dit boek verscheen in 1994 bij De Bezige Bij. In 1997 verscheen nog een derde druk. Göran Tunström overleed vijftien jaar geleden in 2000 op 62-jarige leeftijd. Niet heel veel later in 2001, vertelde iemand mij over dit boek. Het was op de bruiloft van goede vrienden en hij was ook een goede vriend van het bruidspaar en getrouwd met een Zweedse. Toen hij hoorde dat ik van boeken hield, met boeken werkte, zelfs met hele oude bijzondere, begon hij geestdriftig te vertellen over De dief en de Zilveren Bijbel. Ik krabbelde de titel op een servetje, vastbesloten dit boek aan te schaffen en te lezen. Dat bleek nog niet zo makkelijk want het was toen al, alleen nog antiquarisch/tweedehands te verkrijgen. Voor tien gulden tikte ik het op de kop en las het in een ruk uit. Nu, bijna vijftien jaar later heb ik het herlezen om er een blog over te schrijven in Boeken over boeken en het was nog mooier dan ik me herinnerde.

    In telegramstijl:
    Aparte stijl – wisselende perspectieven – alles klopt – tragisch – literair – voor vrouwen en mannen – Orpheus en Eurydice – tweedehands verkrijgbaar – sombere omslagafbeelding

    Ook over De dief en de Zilveren Bijbel:
    Kees Schreven in zijn blog…
    Marjoleine de Vos in NRC…
    De website van Universiteitsbibliotheek Uppsala…

    PS:
    Lees ook eens mijn blog over Ica van Eva Posthuma de Boer. Is feitelijk ook een boek over boeken

  • Een Perfecte Dag voor Literatuur: It better be good…

    Ica Eva Posthuma de BoerLaat ik vooropstellen dat ik geen fan ben van Connie Palmen. De wetten heb ik niet uitgelezen, ik vond het niet om door te komen. De Vriendschap vond ik wel oké. I.M. las ik vanwege de hype, maar werd er niet warm van of liep er niet warm voor, eerder koud. En daarna ben ik gestopt met haar te lezen. (Ik moet zeggen dat ik wel nieuwsgierig ben naar haar nieuwste boek Jij zegt het. En dat komt toch ook wel door Ica).

    Connie Palmen wordt geprezen om haar manier van schrijven waarbij feiten en fictie, persoonlijk en privé vervagen en door elkaar lopen. Knap zeggen ze, gewaagd vinden ze, maar voor mij werkt het met haar niet. Om die reden wist ik ook niet zo goed wat ik moest denken van Ica, waarin Eva Posthuma de Boer schrijft over twee schrijfsters die wel heel veel weg hebben van haar zelf en Connie Palmen.

    Ik vind het boek mooi opgebouwd en goed geschreven. En het is leuk om te zien hoe iemand Connie Palmen als hoofdpersoon neemt en zich bedient van haar schrijftechnieken en dus feit en fictie, persoonlijk en privé door elkaar weeft. Het is een fris verhaal dat voor mij gelukkig toch voornamelijk over de andere schrijfster gaat, Nadine Sprenger. Over haar bewondering voor de oudere, bekende schrijfster Ica Metz en over hoe deze bewondering steeds meer gaat lijken op een obsessie.

    Zowel de echte Connie Palmen als haar fictieve evenknie Ica reageren hetzelfde als ze ontdekken dat er een boek wordt geschreven waarin zij de hoofdrol speelt: Ik kon er op wachten dat dit zou gebeuren en It better be good. Ik denk dat Palmen en Posthuma de Boer tevreden kunnen zijn. Palmen komt er genadig van af, Posthuma de Boer heeft een gedegen boek afgeleverd.

    De opbouw van het boek naar de vorm van een Griekse tragedie, de verwijzing naar Icarus – hoogmoedig vloog hij naar de zon – over alles is nagedacht. De vormgeving van het omslag is ook mooi. Het plaatje is compleet. Geen hoogtepunt van 2015 maar wel een boek dat alles heeft. Een roman volgens het boekje.

    Ica. Eva Posthuma de Boer. Uitgeverij Ambo/Anthos. 280 pp.

    Lees hier wat er vandaag, Een perfecte Dag voor Literatuur, nog meer over geschreven is…

  • Boeken over boeken: Toen boeken nog boeken waren

    Bloggen over boeken over boeken, maar dan wel in de breedste zin van het woord.

    9789025443979-toen-boeken-nog-boeken-waren-l-LQ-fToen boeken nog boeken waren – Jonathan Galassi (Uitgeverij Atlas Contact, 2015)
    Oorspronkelijke titel: Muse (Alfred A. Knopf, 2015). Uit het Engels vertaald door Lidwien Biekmann

    Het eerste boek in deze blogserie, dat overigens niet de aanleiding was voor het verzinnen van deze serie. Dat was een heel ander boek dat ik al een tijd geleden las en dat later aan bod zal komen. Als boekenblogger – niet frequent genoeg, maar wie weet komt daar verandering in – krijg je wel eens een boek toegestuurd door een uitgever. Zomaar, ongevraagd en vaak ook niet met de vraag van de uitgever of je alstjeblieft dat boek wilt lezen en er wat over wilt schrijven. Dat willen ze natuurlijk wel.
    Zo viel dit boek in augustus bij mij op de mat. De titel sprak me niet direct aan. Een van de eerste dingen die ik doe bij een nieuw boek is het colofon bekijken. Beroepsdeformatie? Ik weet het niet, maar het is interessant te weten wie de vormgeving heeft gedaan, hoeveelste druk ik in Muse galassihanden heb en wat de oorspronkelijke titel was in het geval van een vertaling. Die oorspronkelijke titel is in dit geval Muse en die wijkt nogal af van de Nederlandse vertaling. Kan een goede beslissing zijn, maar ook een verkeerde. In dit geval zet de Nederlandse titel op het verkeerde been, maar begrijp ik het wel. Denk ik.
    Het geeft het boek een weemoedige klank, een terugverlangen naar die tijd van toen alles nog beter was, (…) de goeie ouwe tijd, toen mannen nog mannen waren en vrouwen nog vrouwen –toe maar – en boeken nog boeken (…): Toen boeken nog boeken waren. Welke tijd was dat dan? Boeken zijn toch nog steeds boeken? Jawel, maar er is concurrentie. Op het gebied van het papieren boek en dientengevolge ook op uitgeversgebied. Daar gaat het in dit boek een beetje over. Kleine, zelfstandige uitgeverijen die hun nek uit durven te steken en die de echte literaire schrijvers uitgeven, die worden overgenomen door grote commerciële uitgeversconglomeraten die voornamelijk bestsellers uitgeven en de grote online spelers, boekverkopers als Amazon (in dit boek Medusa genaamd) en de zoekmachines en contentverspreiders als Google (in dit boek Gigabyte). Maar eigenlijk gaat het in dit boek over twee markante uitgevers die strijden om de liefde, aandacht en het werk van een fenomenale dichteres. Een redacteur die met beiden in contact staat, Paul Dukach (gevormd naar de auteur), heeft al van jongs af aan een fascinatie voor deze dichteres en ontmoet haar uiteindelijk, met de onthulling van een goed bewaard geheim tot gevolg. Een verhaal over boeken en over het (Amerikaanse, New Yorkse) literaire wereldje.
    De dichteres, Ida Perkins, is verzonnen inclusief bibliografie en een aantal gedichten die in het boek voorkomen. En ik denk dat vele van de andere personages, uitgevers, schrijvers, dichters, en agenten veel gelijkenissen vertonen met bestaande figuren. Sommigen houden trouwens wel hun eigen naam – best verwarrend. Voor een doorsnee Nederlandse lezer niet zo herkenbaar maar desalniettemin wel herkenbaar als karakters. De sfeer in het algemeen, de meningen over boeken en auteurs, het kinnesinne en de zucht naar erkenning, de hoop op een gouden titel en het ons kent ons kringetje, roepen wel herkenning en herinneringen op. Ook de beschrijving van de Frankfurter Buchmesse, waar ik zelf wel eens heb rondgelopen, is briljant en waarheidsgetrouw.
    Alhoewel het boek goed vertaald is, vond ik het toch enigszins ongemakkelijk om juist dit boek in het Nederlands te lezen. Voor mij had het nog meer sfeer gehad als ik dit in het Engels had gelezen. Maar je groeit er wel in mee en storend is het niet.

    In telegramstijl:
    Een vermakelijk boek – redelijk interessant onderwerp – soms heb je het gevoel teveel een buitenstaander te zijn als lezer – niet een specifiek mannen- of vrouwenboek – vertaling oké – titel en omslag niet sterk.

    Ook over dit boek:
    Bookalikes: A good idea never comes alone…
    Marja Pruis in de Groene Amsterdammer…
    Erica Wagner in de NYTimes…

    PS:
    Door de verzonnen dichteres en de fascinatie die de hoofdpersoon voor haar heeft, moest ik denken aan een ander boek: Possession van A.S. Byatt. Wie weet een volgende keer. En een volgende keer natuurlijk ook het boek dat de inspiratie tot deze serie leverde: De dief van Göran Tunström.