Laat ik vooropstellen dat ik geen fan ben van Connie Palmen. De wetten heb ik niet uitgelezen, ik vond het niet om door te komen. De Vriendschap vond ik wel oké. I.M. las ik vanwege de hype, maar werd er niet warm van of liep er niet warm voor, eerder koud. En daarna ben ik gestopt met haar te lezen. (Ik moet zeggen dat ik wel nieuwsgierig ben naar haar nieuwste boek Jij zegt het. En dat komt toch ook wel door Ica).

Connie Palmen wordt geprezen om haar manier van schrijven waarbij feiten en fictie, persoonlijk en privé vervagen en door elkaar lopen. Knap zeggen ze, gewaagd vinden ze, maar voor mij werkt het met haar niet. Om die reden wist ik ook niet zo goed wat ik moest denken van Ica, waarin Eva Posthuma de Boer schrijft over twee schrijfsters die wel heel veel weg hebben van haar zelf en Connie Palmen.

Ik vind het boek mooi opgebouwd en goed geschreven. En het is leuk om te zien hoe iemand Connie Palmen als hoofdpersoon neemt en zich bedient van haar schrijftechnieken en dus feit en fictie, persoonlijk en privé door elkaar weeft. Het is een fris verhaal dat voor mij gelukkig toch voornamelijk over de andere schrijfster gaat, Nadine Sprenger. Over haar bewondering voor de oudere, bekende schrijfster Ica Metz en over hoe deze bewondering steeds meer gaat lijken op een obsessie.

Zowel de echte Connie Palmen als haar fictieve evenknie Ica reageren hetzelfde als ze ontdekken dat er een boek wordt geschreven waarin zij de hoofdrol speelt: Ik kon er op wachten dat dit zou gebeuren en It better be good. Ik denk dat Palmen en Posthuma de Boer tevreden kunnen zijn. Palmen komt er genadig van af, Posthuma de Boer heeft een gedegen boek afgeleverd.

De opbouw van het boek naar de vorm van een Griekse tragedie, de verwijzing naar Icarus – hoogmoedig vloog hij naar de zon – over alles is nagedacht. De vormgeving van het omslag is ook mooi. Het plaatje is compleet. Geen hoogtepunt van 2015 maar wel een boek dat alles heeft. Een roman volgens het boekje.

Ica. Eva Posthuma de Boer. Uitgeverij Ambo/Anthos. 280 pp.

Lees hier wat er vandaag, Een perfecte Dag voor Literatuur, nog meer over geschreven is…