Categorie: Boekrecensie

  • Gelezen…

    19 oktober gelezen

    Voor mijn recensiewerk bij NBD Biblion las ik twee spannende Engelstalige thrillers

    Thirteen – Steve Cavanagh
    Een rechtbank-, politie-, crime- en psychologische thriller in een. Too much? Zou je denken, maar verhaal zit goed in elkaar en er zijn geen losse eindjes. Tot op het laatst blijft het spannend. Tweede deel in serie die om voormalig oplichter, tegenwoordig strafrechtadvocaat Eddie Flynn draait. Dit keer moet hij op creatieve wijze de jury overtuigen van de onschuld van een van moord verdachte acteur. Niet gemakkelijk als de echte moordenaar tot in de rechtszaal doordringt. (Orion Publishing Co, 2018).

    Something in the water – Catherine Steadman
    Op een paradijselijk eiland vindt het pasgetrouwde stel Erin en Mark iets dat hun wereld op zijn kop zet. Ze besluiten het risico te nemen en de vondst voor zichzelf te houden. Samen bedenken ze een plan waarvan ze de gevolgen onmogelijk kunnen overzien. Beiden hebben ze zo hun eigen motieven om telkens een nieuwe draai aan de gebeurtenissen te geven, die elkaar in hoog tempo opvolgen. Lukt het ze om hun idealen te behouden, hun financiële problemen op te lossen en elkaar niet te verliezen onder de enorme druk die hun besluit tot gevolg heeft? De prijs om het vol te houden is veelbelovend, de prijs die ze uiteindelijk betalen is hoog. Deze thriller zit ontzettend goed in elkaar en geeft tot het einde kleine en grote wendingen die je als lezer niet ziet aankomen, maar die wel helemaal kloppen. Deze psychologische thriller is een veelbelovend debuut in vlot Engels en een eigen stijl van Engelse schrijfster en actrice die onder andere speelde in Downton Abbey. (Simon & Schuster Ltd, 2018).

    Ook nog wat Nederlandse boeken…

    De eilandenruzie – Jozua Douglas
    Het was kinderboekenweek en dus was er ook weer een nieuw kinderboekenweekgeschenk. Deze keer las ik het mee, samen met mijn kind. Wat een leuk verhaal. Het is een los te lezen deel in de serie Costa Banana over de kinderen van de president Pablo Fernando: Rosa en Fico. Een verhaal vol humor, weetjes en spanning, over dingen en personen die niet zijn wat ze lijken en over rare volwassenen en slimme kinderen. (Uitgeverij De Fontein, 2018).

    Winter in Gloster Huis – Vonne van der Meer
    Ook voor mijn boekenclub werd er weer boek gelezen. Dit maal de zogenoemde pamfletroman van Vonne van der Meer over de maakbare dood. Een pamfletroman, een roman met een boodschap. Ja, die vind ik wel in dit boek. Door de toenemende vergrijzing, de betere gezondheidszorg, worden mensen ouder. Maar wat nou als deze mensen eenzaam zijn, anderen niet tot last willen zijn of vinden dat ze klaar zijn met hun leven? Wat nou als deze mensen graag zelf beslissen of en wanneer ze sterven op een voor hen aanvaardbare en gecontroleerde manier? Daar gaat dit boek over. Twee broers die zoveel geld erven dat financiën geen issue meer zijn, bouwen allebei een hotel: in het ene kunnen mensen inchecken om begeleid te worden bij hun zelf gekozen moment van overlijden, in het andere kunnen ze terecht als ze uiteindelijk toch twijfels krijgen hierover. In dat tweede hotel dat Gloster Huis heet, krijgen ze de kans te ervaren dat ze iemand zijn om wie gegeven wordt, iemand die er toe doet. Het leverde mooie discussies en gesprekken op aan tafel met mijn leesclubgenoten over ouder wordende ouders, de zorg in Nederland, uitzichtloos lijden en nog meer. (Atlas Contact, 2015).

    En dan die twee boeken van Celeste Ng… Dit zijn verhalen die je nog lang met je meedraagt…

    Everything I never told you – Celeste Ng
    Het debuut van de Chinees-Amerikaanse Celeste Ng laat je niet makkelijk los. In dit sober vertelde verhaal over een Chinees-Amerikaanse familie in zestiger en zeventiger jaren van de vorige eeuw gaat het over alles wat de vader, moeder en hun twee dochters en een zoon aan elkaar zouden willen vertellen maar dat niet doen. Het is het verhaal van onuitgesproken wensen, diep weggestopte trauma’s en gevoelens en al dan niet bewuste conditionering van je kinderen op basis van je eigen ervaringen. Hartverscheurend, maar zo prachtig beschreven. Het is uiteindelijk oudste dochter Lydia die het patroon doorbreekt, maar de manier waarop brengt het gezin nog dichter aan de rand van de afgrond. (Black Friars, 2014). Ook in het Nederlands vertaald als Wat ik nooit eerder heb gezegd (A.W. Bruna Uitgevers).

    Little fires everywhere – Celeste Ng
    Voordat ik haar andere boek las, las ik dit boek. Dezelfde thematiek is ook in dit boek aanwezig. Verwachtingen van je zelf over je zelf en je gezinsleden en de mensen in de omgeving. Hier gaat het over een gezin dat overhoop gegooid wordt door de komst van een moeder met haar dochter. Nieuwe relaties en vriendschappen worden aangegaan, perspectieven veranderen en zekerheden worden onzeker. Als moeder Elena Richardson haar picture perfect leventje te zeer ziet veranderen door toedoen – in haar ogen – van moeder Mia Warren, ontdekt ze een geheim over deze laatste. Mia blijkt echter niet de enige met een geheim te zijn. Een roman over ‘het gewicht van geheimen, de oorsprong van kunst en identiteit, de woeste aantrekkingskracht van het moederschap en het gevaar dat schuilt in het geloof dat je rampspoed kunt vermijden door volgens de regels te leven…’ (vrij vertaald van de Engelstalige tekst op de website van de auteur). (Penguin Books, 2017). Ook in het Nederlands vertaald als Kleine brandjes overal (Signatuur).

  • Nog meer lezen…

    Fotor_153613724467165De laatste maand van de zomer van 2018 is alweer aangebroken. Tijdens de vele zonne-uren van de afgelopen maanden heb ik ook weer wat gelezen. Nooit genoeg natuurlijk, wel weer genoten…Ik vertel je er graag iets meer over…

    Het wolfsmeisje – Wim Coster
    301 jaar geleden werd in de bossen bij Zwolle een volkomen verwilderd meisje aangetroffen. Ze gaat de boeken in als het enige bekende Nederlandse wolfskind. Wim Coster volgt voor zover mogelijk haar levensloop en geeft de details over dit opmerkelijke verhaal dat ook al in de tijd zelf de pers en binnen- en buitenlandse kronieken haalde. Hij vergelijkt haar verhaal met andere verhalen van andere bekenden Europese wolfskinderen.
    Interessant als je van dit soort boeken en onderwerpen houdt – Balans, 240 pp.

    De onderwaterzwemmer – P.F. Thomése
    Alweer drie jaar geleden verschenen, maar dit boek las ik onlangs voor mijn leesclub. Mijn eerste kennismaking met deze alom geprezen auteur en geen slechte eerste indruk. Verhaal beschrijft de wederwaardigheden van Tin van Heel in 1944 wanneer hij samen met zijn vader de Maas overzwemt naar bevrijd gebied. Hij haalt de overkant, zijn vader komt nooit meer boven. Met de gevolgen en gevoelens die dit verlies veroorzaken moet Tin zien te leven. Hoe hij dat heeft gedaan, lezen we als hij dertig jaar later met zijn vrouw naar Afrika reist om haar pleegkind te bezoeken. Een hachelijke onderneming die volledig uit de hand loopt. Tin verliest alles wat hem lief is. Nog eens dertig jaar later, in 2004, bevindt hij zich opnieuw in een situatie die hem dwingt terug te kijken, maar ook vooruit.
    Deze man kan schrijven – Atlas Contact, 256 pp.

    En toen gingen we op vakantie naar Wales en Cornwall en kocht ik wat Engelse boeken…

    The break – Marian Keyes
    Kim van Kooten liet op haar Instagram indertijd weten dat dit een heerlijk boek was en dat kan ik beamen. Geestig, met vlagen hilarisch, soms herkenbaar, lekker weglezend, feelgood verhaal. Als Amy O’Connells man aankondigt een half jaar een time-out van hun huwelijk te willen nemen, op alle fronten, probeert ze zo goed en zo kwaad als het gaat met behulp van haar dochters, vriendinnen, collega’s en familie haar leven door te leven. Want als hij een time-out neemt dan geldt die break toch zeker ook voor haar?
    Iedereen boven veertig lezen dit boek, bij voorkeur in het Engels maar ook in Nederlandse vertaling verkrijgbaar als Nu even niet – Penguin Books UK, 672 pp.

    The immortalists – Chloe Benjamin
    Als vier jonge kinderen in 1969 de datum van hun dood voorspeld krijgen door een waarzegster, lijkt dit weinig impact op ze te hebben. Maar hoe ieder van de twee broers en zussen het leven vanaf dat moment benadert en leeft, wordt bewust of onbewust ingegeven door dit gegeven. Terwijl het op de achtergrond gaat over de vraag in hoeverre zij wel of niet een selffulfilling prophecy leven, gaat het in dit prachtige verhaal vooral om de vier levensverhalen van Simon, Klara, Daniel en Varya Gold, dat zich afspeelt in de vijf decennia volgend op de voorspelling. Aangrijpend, fascinerend, mooi.
    Verschijnt in Nederlandse vertaling bij Meulenhoff in 2019 – Headline Publishing Group, 418 pp.

    Eligible – Curtis Sittenfeld
    Moderne hervertelling van befaamde Sense and Sensibility van Jane Austen. Ditmaal gesitueerd in hedendaags Cincinatti waar de vijf zusters Bennett zich al dan niet bekommeren om een zieke vader, een koopzieke moeder, een aftakelend ouderlijk huis, een dreigend bankroet, een zwangerschap, sex en begerenswaardige vrijgezelle mannen. Geestig geschreven met een apotheose tijdens de opnames van een reality serie die is gebaseerd op de reality show The Bachelor.
    Goed geschreven tijdverdrijf – HarperCollins, 528 pp.

    Ontspoord – Rick Gemma
    Ja, ik heb het gelezen, geen eigen keuze, maar als recensent. In die recensie (meer een leesverslag/samenvatting) moest ik me een beetje op de vlakte houden. Dat doe ik hier ook. Geschreven door een trio van schrijvers die om en om een stukje hebben geschreven en dat is te merken aan de leesbaarheid. De stijl verschilt van bladzijde tot bladzijde en het lijkt alsof de schrijvers het verhaal verzonnen terwijl ze schreven, zoals je vroeger als kind wel eens deed met een paar vriendjes. Het verhaal zit vol actie, maar is onsamenhangend. De moraal van het verhaal is: niets is wat het lijkt en de digitale wereld zit vol onverwachte valkuilen.
    Geen aanrader en een titel die al zo vaak is gebruikt… – Uitgeverij Partizaan & Datawyse, 248 pp.

  • Zomer lezen…

    collage boeken zomer lezen

    Het is weer – of liever gezegd allang en nog steeds – zomer… Lekker lezen in de zon, schaduw, aan de picknicktafel, in de auto, op het strand, in de tuin. Deze zes boeken las ik de afgelopen tijd en wie weet krijg je na het lezen van mijn mini-recensies ook zin om er een of meer van te lezen…Enjoy…

    De cactus – Sarah Haywood
    Heerlijk vrouwen feelgood zomer leesboek dat er ook nog eens prachtig uitziet; en dat trouwens ook prima wegleest in hartje winter! De stekelige Susan die een flinke gebruiksaanwijzing heeft, heeft het liefst overal controle op. Als dit door een aantal ingrijpende gebeurtenissen in haar leven niet meer lukt, heeft dit hilarische, interessante, soms pijnlijke en levensveranderende gevolgen voor haarzelf en de mensen om haar heen. Debuut van Engelse schrijfster (The Cactus) – De Fontein, 384 pp.
    * Lees ook: De schaduw van mijn moeder (Nikola Scott)

    De ommegang – Jan van Aken
    Prachtige historische roman over de mogelijkheden en beperkingen van het geheugen, die een kleurrijk en gedetailleerd beeld schetst van het leven in de middeleeuwen, waarin kennis, macht en rijkdom hand in hand gaan met ketterij, geloof en angst. Isidorus van Rillington, kloostervondeling, geneesheer, bouwmeester en geheugenkunstenaar, stilt zijn honger naar kennisdoor begin vijftiende eeuw door heel Europa en ver daarbuiten te reizen, terwijl hij de opgedane kennis opslaat in de gebouwen van zijn geheugen, waardoorheen hij dagelijks een ommegang maakt om de kennis bij te houden. Deze kunst en kennis brengen hem avontuur, rijkdom, inzicht en invloedrijke vrienden, maar uiteindelijk ook het inzicht dat ze een keerzijde hebben.
    Ingekorte versie van mijn recensie voor NBD Biblion – Querido, 628 pp.
    * Lees ook: De bekeerlinge (Stefan Hertmans)

    Pieces of her – Karen Slaughter
    Spannend, rauw, snel, keihard. Karen Slaughter heeft weer een lekker boek geschreven. Nadat de lunch met haar moeder voor haar 31e verjaardag is geëindigd in een schietincident met drie doden, komt Andrea Cooper (Andy) er al snel achter dat haar moeder meer is dan de doorsnee moeder en charmante spraaktherapeute die net hersteld is van borstkanker. Voordat ze het goed en wel beseft, is Andy op de vlucht met haar moeders geheim waarvan zij zelf niet eens weet wat het is. Terwijl Andy door Amerika rijdt, overlevend op instinct en gezond verstand en zoekend naar antwoorden, vraagt ze zich af of ze haar moeder ooit nog kan vertrouwen.
    Engelse versie die ik las, is pas in augustus op de markt, maar gelukkig ligt de Nederlandse vertaling, Gespleten, al in de boekhandel! Harper Collins, 480 pp.

    Bestseller Boy – Mano Bouzamour
    Gekocht in een opwelling – enigszins getriggerd door de ophef rondom de onterecht gebruikte quote. Geen spijt van gehad. Een boek van deze tijd, geschreven door een Jan Wolkers van deze tijd. Geeft kijkje in het snelle leven van een jonge bestsellerauteur die met een been in de Marokkaanse cultuur van zijn familie staat en met het andere volop in het succesvolle, Amsterdamse glamour leven waar drugs, seks en een grote bek slechts een tijdelijke bevrediging geven.
    Lees dit boek en je voelt je weer die twintiger met de wereld aan je voeten – Prometheus, 300 pp.
    * Lees ook: Turks fruit (Jan Wolkers)Hajar en Daan (Robert Anker)

    De verdwijning van Josef Mengele – Olivier Guez
    Kocht het voor manlief – met grote fascinatie voor alles wat met WO II te maken heeft – en vanwege mij eigen voyeuristische trekjes om van alles te willen weten over geruchtmakende personen (positief en negatief). Over Josef Mengele gingen en gaan vele verhalen de ronde en zijn figuur en praktijken stonden model voor bekende films (o.a. The boys from Brazil, Marathon man, The German doctor). Dit boek beschrijft hoe Josef Mengele wegkwam uit Europa en de rest van zijn leven leidde in Zuid-Amerika. Ongelofelijk dat dit kon, bizar om te lezen hoe hij daar zijn gedachtegoed kon uitdragen onder vele gelijkgestemde zielen. Veel feiten, vermengd met de fictieve vrijheid van de auteur. Geeft ook mooi tijdsbeeld van de na-oorlogse wereld en de ontwikkelingen in Zuid-Amerika. Leest als een trein, heel interessant. Auteur is er goed in geslaagd om het evenwicht tussen historie, feit en fictie aan de ene kant en de beschrijving van een weerzinwekkend mens met gruwelijke denkbeelden die natuurlijk ook maar een mens was, te behouden.
    Vertaling uit het Frans (La disparition de Josef Mengele) – Meulenhoff, 224 pp.
    * Lees ook: HhhH (Laurent Binet), Hanns en Rudolf (Thomas Harding)

    Hoor nu mijn stem – Franca Treur
    Lees hoe een refomeisje zich ontworstelt aan haar strenggelovige jeugd en in de ongelovige wereld belandt. De eenzaamheid van dit meisje, deze vrouw, druipt van de pagina’s. Het is schrijnend om te lezen hoe ze worstelt met de druk die het geloof en haar opvoeding haar opleggen, ze wil het zo ontzettend graag goed doen. En tegelijkertijd ook weer niet. De ongemakkelijke situaties die dit oplevert, zowel in haar gedachtegangen als in haar gedrag, komen heel goed over. Prachtige beschrijvingen, een greep: ‘Satan heeft je precies waar hij je hebben wil. In een broekrok’. ‘Maar toch, toen tante Ma over trouwen begon, verstarde ik, en voelde ik mijn hart omlaag vallen’. ‘Ik kon in het donker niet uit het Bijbels Dagboek lezen, wat ik zelf niet zo erg vond, maar de Heere waarschijnlijk wel. In mijn gebed legde ik hem uit dat dat niet mijn schuld was, alsof ik de Alwetende ook maar iets kon vertellen wat Hij nog niet wist’.
    Prometheus, 350 pp.
    * Lees ook: Dorsvloer vol confetti (Franca Treur), Knielen op een bed violen (Jan Siebelink)

  • Coming of age in Rotterdam – Darko’s lessen van Michelle van Dijk

    darkos lessenDe Servische Darko (20) is op zijn elfde met zijn ouders naar Nederland gekomen vanuit voormalig Joegoslavië. Nederland wordt gezien als land met ongekende mogelijkheden en Darko is vastbesloten wat van zijn leven te maken. Opgeslokt door het volwassen worden, zijn werk, de liefde, de verleidingen van Rotterdam en het nog steeds leren van de taal, blijkt het nog niet zo gemakkelijk om dit te bereiken. Ook zit hij met vragen over het verleden, de rol van zijn vader in de oorlog en hun reis naar Nederland.

    Darko leert zijn taallessen, zijn lessen in de liefde en de lessen in het leven al doende en ervarende. Hij is helemaal gek op zijn vroegere en oudere lerares Janna die hem een anker geeft in zijn leven, terwijl ze zelf zoekende en twijfelende is. Twee generaties, twee culturen, het lijkt heel heftig maar ondertussen eigenlijk ook heel gewoon. Als Janna hem zonder duidelijke reden verlaat, zal moeten blijken of Darko genoeg lessen heeft geleerd om verder te komen in de soms hopeloos gecompliceerde maatschappij en situaties waarin hij zich bevindt.

    Dit boek bestaat uit drie delen waarin zeven maanden uit Darko’s leven worden beschreven. Lessen in taal waarin de lust, liefde en onenigheid tussen hem en Janna nog hoog oplaaien, terwijl hij de finesses van het Nederlands en de eigenaardigheden van de Nederlanders probeert te begrijpen. In het tweede deel, Lessen in liefde vraagt Darko zich af waar hij staat nu Janna hem doodzwijgt. Heeft een opleiding nog wel zin, heel hard werken brengt uitputting en verdoving. Als Janna hem vraagt of ze zijn verhalen die hij ter oefening in het Nederlands, opschreef, mag uitgeven, weigert hij. Darko pakt zijn opleiding weer serieus op en heeft daarnaast ruimte om zich te verdiepen in zijn vroege jeugd, de oorlog in de jaren 1990 in zijn geboorteland en de geschiedenis van zijn ouders. Het zijn deze lessen in leven waarmee hij uiteindelijk zijn examen maakt. Maar het is wel Janna die hij na afloop belt: ‘Zij maakt het verhaal, dus zij maakt ook het einde.’

    En hiermee heeft het boek een open einde en blijft de lezer achter met de vraag hoe het nu eigenlijk zit. Hoe zit het met de hoofdpersoon in het boek Janna en de schrijfster Michelle van Dijk? Hoe zit het met Darko’s verhaal en de publicatie ervan? Waar houdt de werkelijkheid op en begint de fictie? En hoe zat het eigenlijk ook weer met die vreselijke en verschrikkelijk ingewikkelde oorlog, die deze dagen weer zo actueel is met de uitspraken van het Joegoslavië tribunaal? En als je als lezer na het uitlezen van een boek met dit soort vragen achterblijft, als de schrijver van begin tot eind de touwtjes in handen heeft en ze dan op het juiste moment laat vieren dan heb je wat mij betreft een geslaagd boek geschreven.

    Dit boek, met prachtig omslag en met de grootste zorg vormgegeven en geredigeerd, leest als een trein en is wat mij betreft een jaloersmakend debuut, geschikt voor een groot lezerspubliek. Des te leuker dat dit boek komt uit de pen van een van mijn medebloggers bij Een Perfecte Dag voor Literatuur waarvoor wij dit boek lazen en beschreven. Michelle van Dijk en uitgeverij Douane dank voor het toesturen van een exemplaar van dit mooie boek.

    Lees hier wat anderen schreven over Darko’s lessen.

    Darko’s lessen. Michelle van Dijk. 179 pp. Uitgeverij Douane.

  • Roman(s) Op de Beeck feit en/of fictie?

    komhierdatikukus

    Sinds kort ben ik lid van een boekenclub. Gewoon, volgens het bibliotheekstramien van de leeskring, met een 7-tal vrouwen uit mijn woonplaats, sommige bekenden, anderen niet. In de week voorafgaand aan de avond waarop wij het boek Kom hier dat ik U kus zouden bespreken, kwam de auteur van dat boek, Griet Op de Beeck, op televisie naar buiten met de onthulling dat zij er via therapie en zelfonderzoek achter was gekomen dat zij in haar vroege jeugd was misbruikt door haar vader.

    Deze verklaring bracht een vloed aan reacties en commentaar teweeg, variërend van bewondering voor haar moed om dit zo te delen met heel Nederland, tot ongeloof over de waarheid van deze herinnering verkregen via therapie. Ook binnen onze groep waren de meningen over haar onthulling verschillend, zo bleek die avond. Het gaf in ieder geval een extra dimensie aan de bespreking van dit boek dat al in 2014 verscheen.

    In het verhaal krijgt de lezer een inkijk in het leven van Mona. We lezen over haar leven als 9-jarige, als 24-jarige en als 35-jarige. Mona is een onzeker meisje/vrouw die voortdurend bezig is anderen te pleasen en pas denkt gelukkig te zijn als anderen dat lijken te zijn. We leren over de moeizame relatie die zij heeft met haar vader en de nieuwe stiefmoeder, de emotionele beschadigingen die zij in haar vroege jeugd al oploopt en die haar blijven beïnvloeden in haar ideeën en gedrag, zelfs als zij al in de dertig is. De ziekte en de dood van Mona’s vader lijken een verandering te brengen waardoor Mona de volgende stappen in haar leven doet op basis van een andere overtuiging dan daarvoor. Zij leert van zichzelf te houden en voor haar eigen geluk op te komen.

    Ik betrapte mezelf er op dat ik tijdens en vlak na het lezen met vragen zat, over onduidelijkheden in het boek, vooral over het halfzusje van Mona, haar vage verwijzingen over dingen die gebeurd zouden zijn en vooral een ongelooflijk zwaar en triest gevoel dat ik had bij de ongelukkigheid en onhandigheid van de hoofdpersoon. Een die ik herkende uit Op de Beecks debuut Vele hemels boven de zevende (2013) en die duidelijk voor een deel autobiografisch is, zo wist ik uit informatie van en over de auteur. Zulk gevoel kun je toch alleen maar zo goed beschrijven als je het zelf voelt? Met de kennis die zij deelde in De Wereld Draait Door over wat haar vroeger is overkomen dacht ik meteen: ‘Aha, Oja, nu snap ik het. Dit is waarom ze in haar boeken niet het achterste van haar tong liet zien. Ze wist het toen al wel toen ze dit schreef, dat dit haar was overkomen, maar ze schrijft er niet expliciet over, ze verhult het, maar ze voelde wel.’ De vage verwijzingen die Mona’s halfzusje geeft in Kom hier dat ik u kus waren nu voor mij opeens duidelijk, dat ging natuurlijk over seksueel misbruik… mijn gevoel van onvervuldheid dat ik had tijdens het lezen kon ik hiermee duiden en invullen.

    Mijn medelezers in de boekenclub waren het hier niet allemaal mee eens en bovendien kwam de vraag op of we deze kennis wel moesten gebruiken om het boek te duiden en deze zwarte gaten in te vullen? Het leverde een interessante discussie en stof tot nadenken op. Het is weer een klassiek geval van wat is feit en wat is fictie, wat is autobiografisch en wat niet? Als lezer is dat soms lastig, maar voor een auteur ook. Altijd maar aangesproken te worden op wat je wel en niet als waarheid moet opvatten in hun werk, altijd maar het willen weten van het publiek hoe de beschreven relaties in een boek zich verhouden tot de privé-relaties van de schrijver.

    Griet Op de Beeck is bezig een geheel eigen stijl neer te zetten en geniet duidelijk met volle teugen van het schrijverschap dat haar goed past. Ben zeker van plan haar nieuwste boek te gaan lezen (Het beste wat we hebben) en ben ook benieuwd naar de film die is gemaakt van Vele hemels boven de zevende.

    Kom hier dat ik u kus. Griet Op de Beeck. Uitgeverij Prometheus, 2014. 384 pp.

  • Een boek dat aan alle kanten klopt…Noodweer van Marijke Schermer

    noodweerPrecies op het moment dat ze beseffen dat hun relatie echt is en dat dit wel eens zou kunnen betekenen dat ze echt voor elkaar gaan kiezen, gebeurt er iets in het leven van dertigers Bruch en Emilia, wat hun relatie voorgoed zal bepalen…

    Als Emilia thuiskomt na een magische avond met Bruch wordt ze in haar huis aangevallen en verkracht. Ze besluit dit te verzwijgen voor Bruch, ze weigert slachtoffer te zijn en sluit zich op tot haar fysieke wonden zijn genezen om na deze periode van complete afwezigheid, terug te keren naar Bruch met de verklaring dat ze een time-out nodig had om te bepalen of ze echt met hem verder wilde. Hij lijkt dit te accepteren en ze pakken de draad op en gaan verder.

    Ze krijgen twee kinderen, gaan buiten wonen en lijken een hecht stel. Als Emilia op een onverwacht moment door een actie van een vriend en haar reactie daarop wordt teruggeworpen naar het verschrikkelijke dat haar is overkomen en het feit dat ze dit al die jaren heeft verzwegen voor Bruch, merkt ze hoe wankel haar basis is. Ze klampt zich uit alle macht vast aan haar leven en zekerheden om ondertussen steeds verder af te glijden en het gevoel te hebben te verdrinken. Ze sluit zich steeds verder af, drinkt te veel, en laat Bruch letterlijk en figuurlijk van zich afzwemmen. Dit beeld wordt versterkt door het noodweer dat aanhoudende regen veroorzaakt waardoor de rivier bij hun huis steeds verder aanzwelt en hun buitendijkse huis dreigt te verzwelgen. Op het moment dat de rivier hun huis binnenkolkt, vindt er een confrontatie tussen Emilia en Bruch plaats…

    Dit boek gaat over relaties, de intimiteit van een huwelijk en het feit dat zoiets intiems als een huwelijk, een relatie met verantwoordelijkheden en de liefde voor je kinderen, niet direct hoeft te betekenen dat je alles deelt. Wat verzwijg je uit liefde of uit zelfbehoud en wat deel je? Groeit je relatie, verandert je relatie en is deze zo later tegen iets bestand waarvan je dacht dat het dat eerst niet was? Dit soort vragen komen op en zijn leidend in dit verhaal. Wat is van jou en wat is van jullie samen? Wat bepaal je alleen en wat met elkaar? Wat doe je om te overleven, wat doe je uit noodweer en wat doe je in noodweer? Een mooi verhaal met prachtige dialogen die recht uit het hart van een relatie gegrepen lijken te zijn. Dit boek klopt van alle kanten.

    Dit boek las ik voor de literaire online boekenclub Een Perfecte Dag voor Literatuur. Op 15 februari zetten alle bloggers van EPVDL die dit boek lazen hun recensie online. Lees ze hier allemaal. Een exemplaar van het boek kreeg ik van de uitgeverij G.A. van Oorschot. Wat een mooi cadeau!

    Lees ook: Noodweer op shortlist ECI literatuurprijs 2017.

    Noodweer. Marijke Schermer. Uitgeverij G.A. van Oorschot. 159 pp.

  • Aan het eind van de dag. Gedrukt of geschreven?

    aan-het-eind-van-de-dag

    Kun je aan het eind van de dag, als je leven ten einde loopt of richting het einde gaat, als je de balans opmaakt, leven met je eigen levensverhaal?

    Dat is de centrale vraag in dit boek.

    Hoofdpersoon en verteller is Katharina (Kat) Donker. Historica, feminist, politica in ruste. Maar ook moeder, echtgenote, vriendin in ruste. Een wantrouwige, gedreven, talige vrouw. Als zij door de jongere Clara Hartong gevraagd wordt, mee te werken aan haar biografie, saboteert ze haar aan alle kanten, ondanks verschillende ontmoetingen die ze hebben om over Kats leven te spreken.
    Tegelijkertijd besluit ze zelf de balans op te maken, een tegenwicht te bieden voor zichzelf aan wat ze denkt, vermoedt, vreest dat Clara gaat opschrijven. Aan de hand van herinneringen en bronnen (cassettetapejes en brieven) wordt ze zo de biografe van haar eigen leven. Het is geen fraai leven, tenminste niet op het persoonlijke vlak. Kat is een sterke vrouw, die voortdurend rationele beslissingen neemt, het voortouw neemt. De rol van ondergeschikte is aan haar niet besteed. Dit kost haar veel in de relaties met haar naasten, maar leek haar veel te brengen in haar loopbaan. Nu die loopbaan ten einde is, confronteert ze zich zelf met persoonlijke zaken die ze altijd wegduwde, ontkende, vreesde.

    Ik ben het niet. Ik ben nooit geweest wie ik zag. Ik weet niet wie ik is.

    Mijn oude ‘ikken’ waren personages die ik als alwetend auteur met enige tederheid kon beschrijven en deels bedenken.

    Zo lezen we de beschrijvingen van haar verschillende ‘ikken’, de verschillende levens die beschreven kunnen worden en die samen haar leven vormen. Het is aan de lezer, de toeschouwer of aan de biograaf om te bepalen waar de nadruk wordt gelegd. En aan de lever van het leven zelf.

    Dit spiegelpaleis van levens tornt al mijn naden los.

    Katharina komt er niet goed vanaf. Ze verliest veel in haar leven. Ze is geen aardig persoon en toch lukt het mij als lezer om sympathie voor haar op te brengen, om met haar mee te leven en te lezen en om het haar te gunnen dat ze helemaal aan het eind, aan het eind van de dag de confrontatie aangaat en verder gaat.

    Over speaking names en omslagontwerp gesproken
    Ik vond het leuk om te zien dat de twee hoofdpersonen, de twee ‘biografen’, speaking names hadden. Katharina (Kat, Kitty) Donker: Kat staat voor kattig, katachtig, op je pootje sterecht komen en Donker voor duister, verhullend, geheim. Een geheim waarvan ze niet wil dat de ander, Clara Hartong het ontdekt, onthult, aan het licht brengt door het op te schrijven, door te zeggen wat ze vindt.
    Ook het omslagontwerp verbeeldt heel mooi het onderwerp van dit boek: De titel in tweevoud, bijna drievoud weergegeven: twee keer in drukletters, een keer recht en een keer net iets uit het lood, en een keer in schrijfletters. De gedrukte versie en de geschreven versie, de versie van het boek en de spiegelversie.

    Aan het eind van de dag. Nelleke Noordervliet. Uitgeverij Atlas Contact. 348 pp.

    Een exemplaar van dit boek werd me beschikbaar gesteld door de uitgever, mijn dank daarvoor. Deze recensie schreef ik als deelnemer aan de online, pop-up bookclub Een Perfecte Dag voor Literatuur. Je kunt hier lezen wat andere deelnemers over dit boek schreven.

  • Waarom lees ik?

    hoe-lees-ikHoe lees ik? Dat is de vraag die lezer en uitgever en columniste en recensente en lector Lidewijde Paris zichzelf stelt. Niet zozeer omdat zij dat zelf niet weet, maar omdat het een vraag is die ze regelmatig van andere lezers krijgt. Omdat ze dacht dat zij met haar decennialange leeservaring daar wel iets zinnigs over kan zeggen, besloot ze aan de hand van haar eigen leeservaringen, leesmethodes en leesprocessen dit overzichtelijke boek te schrijven om andere lezers een handvat te reiken waarmee zij meer uit een boek kunnen halen, mochten zij dat willen.

    Geen lesboek vol theorie, ook al wordt er wel een aantal begrippen genoemd en besproken. Aan de hand van een groot aantal uitgebreide fragmenten en citaten vertelt ze welke signalen een boek/verhaal kan bevatten en hoe je die als lezer kunt herkennen en volgen. Schrijvenderwijs behandelt ze en passant de literaire technieken en trucs die een schrijver kan toepassen bij het schrijven van een verhaal/boek.

    Met mijn achtergrond (studie literatuurwetenschap, redacteur, recensent en ervaren lezer) was er op het gebied van de begrippen en technieken niet heel veel nieuws onder de zon te lezen, maar het was desondanks toch weer even een opfrissertje en een eye opener om sommige dingen op haar manier uitgelegd te krijgen. Dicht bij de lezer, dicht bij de boeken, zonder de afstand die een theorieboek al snel heeft.

    Mijn dochter moet over twee weken een leesverslag inleveren door vragen over een boek te beantwoorden. Ze mopperde, dat ze dat maar onzin vindt. Ze houdt enorm van lezen en doet niets liever, maar ze vindt een boek mooi of niet mooi en kan goed uitleggen waarom, gebaseerd op wat ze van de personages vindt, wat ze van de uitwerking vindt, van het verhaal en van het einde. Vragen naar bijvoorbeeld het benoemen van de emotionele spanningsbogen vindt ze nog veel te technisch en maar raar. Ik probeerde haar uit te leggen dat ze zo’n emotionele spanningsboog zeker wel ervaart tijdens het lezen, maar dat het soms lastig is om hem onder woorden te brengen, en dat het ook wel eens interessant kan zijn om nog meer uit een boek te halen tijdens en na het lezen.

     Ik hoop dat ik dàt heb laten zien: dat teksten die ogenschijnlijk ‘gewoon’ lijken, meer geconstrueerd blijken te zijn dan gedacht…Het mag wat training vergen om een natuurlijke artistieke argwaan te ontwikkelen, maar als die er is, wordt een tekst steeds rijker.

    Dat is wat Lidewijde Paris met dit boek bij mij heeft gedaan: mijn natuurlijke artistieke argwaan weer even flink wakker gemaakt, door elkaar geschud en opnieuw aangezet tot hard werken. Onder woorden brengen wat je ervaart tijdens het lezen en waardoor dat komt. Hoe lees je? Wat denk je? Wat vind je? Wat vind je zelf (wat is je mening?) maar vooral ook wat vind je in de tekst? Wat heeft de schrijver er in gestopt en wat haal jij er uit?

    En dan die prachtige teksten die ze heeft gebruikt. Sommige bekend, sommige onbekend, sommige nog ongelezen door mij. Maar daar gaat verandering in komen. Mijn leeslijst is nog langer geworden! En ik ga haar boek aan mijn tienerdochter geven en later aan mijn tienerzoons, ik denk dat ze er wat aan zullen hebben.

    Hoe lees ik? Lidewijde Paris. Uitgeverij Nieuw Amsterdam. 288 pp.

    Dit boek las ik samen met een aantal ander bloggers van de pop-up leesclub voor bloggers met een literaire smaak Een perfecte Dag voor Literatuur. Lees hier wat zij van dit boek vinden. Een exemplaar van Hoe lees ik? Werd me beschikbaar gesteld door d e uitgever.

  • ‘Ferrante fever’ of slechts een klein beetje verhoging?

    elena ferranteWie vlucht en wie blijft is het derde deel van een vierluik die ook wel bekend staat als de ‘Napolitaanse romans’ van de schrijfster Elena Ferrante. Ondanks de subtiele hints vooraf dat het misschien goed zou zijn om eerst de twee voorgaande delen te lezen om dit derde deel goed tot zijn recht te laten komen, dacht ik eigenwijs als ik ben en met tijdgebrek dit deel ook wel als stand alone te kunnen lezen.
    Ik denk dat dit geen goede beslissing was. Ik had enorme moeite om in het verhaal te komen, waarbij vooral de grote hoeveelheid namen van personen die meestal zonder enige vorm van introductie (want die hadden ze natuurlijk al gehad in de eerste twee delen) ten tonele verschijnen, me parten speelde. Maar ook de  politieke ondertoon kon me niet heel erg boeien. Het idee van twee sterke vrouwen die hun weg vinden in verschillende milieus in Italië in de tweede helft van de 20e eeuw spreekt me wel aan. Ook de Italiaanse sfeer, toch een bepaalde stijl die ik herken uit de boeken van Niccolò Ammaniti en Paolo Giordano, vind ik mooi. De vertaling is goed en leest soepel.
    Het verhaal gaat over twee jeugdvriendinnen die vroeger heel samen hebben meegemaakt, maar in dit deel, in de eerste fase van hun volwassen leven, nogal van elkaar vervreemd zijn. Alhoewel vervreemd misschien niet het juiste woord is, ze zien en spreken elkaar niet meer zo vaak, hun band sterk en blijft onuitwisbaar ook al lijkt het soms alsof ze elkaar niet begrijpen, verafschuwen, zelfs haten.
    31 pagina’s voor het einde vindt er een ‘onverwachte’ wending plaats die me toch doet afvragen hoe het verder zal gaan met Elena en Lila en ook wel een beetje hoe het ze eerder is vergaan.
    Men spreekt in verband met deze boeken die –kennelijk heel bekend zijn  – en het mysterie rondom de schrijfster – Elena Ferrante is het pseudoniem van een vrouw (of man) waarvan de ware identiteit compleet in nevelen gehuld is – wel van de ‘Ferrante fever’: de grote schare fan-lezers die smachtend wachten op ieder nieuw deel. Bij mij is er geen sprake van Ferrante koorts, misschien van een heel klein beetje verhoging. Ik ben er nog niet uit of het een virusje is dat blijft hangen of een snel weer vergeten verkoudheidje.

    Elena Ferrante. Wie vlucht en wie blijft.416 pp. Uitgeverij Wereldbibliotheek. Vertaald door Marieke van Laake.

    Een exemplaar van dit boek werd me beschikbaar gesteld door de uitgeverij, waarvoor mijn dank. Dit boek las ik samen met de literaire online leesclub Een Perfecte Dag voor Literatuur. Lees hier wat anderen ervan vonden.

    Meer over de auteur:

    -Anne Branbergen in de Groene, 13 september 2017: Elena Ferrante is een man!
    -Anne Branbergen in de Groene, 16 maart 2016: Collega onthult de identiteit van Elena Ferrante.
    -Daphne van Rijssel op Hebban, 13 juli 2015: Het mysterie rond Elena Ferrante.
    -Interview met de auteur door haar Italiaanse uitgevers Sando en Sandra Ferri in The Paris Review, spring 2015, nr.212.

     

     

  • Fijn boek over dromen en illusies in de werkelijkheid

    henry-thomas-van-aalten-boek-cover-9789046820773

    Illusies zijn de drijfveren van ons bestaan, snapt u wel?

    In Henry! wordt het verhaal verteld van de rise van de Nederlandse tijdschriftenbranche in de jaren zestig, zeventig en tachtig van de twintigste eeuw. De verteller van het verhaal is Henry Imholz. Een jonge wereldburger met veel geld, verdiend in het familie-zeepbedrijf. Een fijn voordeel, aangezien hij zo niet gehinderd wordt door financiële beperkingen en volop kan dromen.
    Het blijft niet bij dromen, hij zet ze om in daden. Hij besluit een nieuwe, revolutionair Nederlands tijdschrift te beginnen, genoemd naar zichzelf.

    Een stijlvol blad voor de nieuwe generatie. Een pleidooi voor het individualisme, een afrekening met de lucht van draadjesvlees.

    En het lukt. Met keihard werken, dat moet gezegd worden, weet hij met zijn blad een gevestigde naam te worden. En zo krijgt de lezer een goed gedocumenteerd, maar smeuïg beschreven geschiedenis van de opkomst van het Nederlandse tijdschrift voorgeschoteld. Als tweede verhaallijn lezen we mee met het wel en wee van Henry Imholz als persoon. Deze lijn is nog fragmentarischer dan het grote verhaal en laat veel gaten vallen, waardoor je je als lezer wel eens afvraagt of dit nou zo nodig was. Toch denk dat het boek hierdoor uiteindelijk wel vollediger is. Het geeft de grilligheid van de persoon aan en ook wel zijn vlucht in hard werken en de diepe wens om erkenning te krijgen van iedereen om zich heen: zijn vader, zijn vrouw en kinderen, zelfs zijn overleden broer, maar bovenal van de Nederlandse lezer. Zijn leven wordt veelal neergezet in beelden, beelden die weer zo uit zijn tijdschrift lijken te zijn gehaald.
    Een rise impliceert ook een fall. Is die er? Ja, in de zin dat de vrije redacties en uitgevers steeds meer samengaan in grote persconglomeraten, waarvan de leiding bestaat uit mensen die verstand hebben van financieren en vergaderen, maar niet meer kunnen dromen. De belangen worden steeds groter en de dromen steeds kleiner. Henry verlaat het toneel met een groots effect en laat deze lezer achter met een goed gevoel.

    Toen ontdekte ik pas voor het eerst wat zich allemaal achter de schermen voltrok. De kille werkelijkheid achter de illusies die we verkopen.

    Ik heb een goed in elkaar gezet boek, waaruit grondig research blijkt, gelezen en ben meegenomen door een aantal kleurrijke decennia van de vorige eeuw. Met leuke details over de mode, de kunst en de muziek uit die tijd. Ik zou zeggen, neem dit boek mee op vakantie komende zomer en droom samen met Henry weg op het strand, aan het zwembad of gewoon op je balkon in Amsterdam West.

    In telegramstijl:
    Interessant – easy reading – voor vrouwen en mannen – mooi omslag – psychologische aspect komt nog niet helemaal uit de verf – mooi tijdsbeeld – gedegen research

    Ook over dit boek en de auteur:
    De auteur over zijn boek bij De Bladendokter…
    Hebban…
    Jeroen Vullings in VN…

    Henry! Thomas van Aalten. 400 pp. Nieuw Amsterdam. Een exemplaar van dit boek werd mij door de uitgever beschikbaar gesteld.