Een perfecte dag voor literatuur: Alleen met de goden van Alex Boogers

Over dit boek ga ik heel kort zijn. Het leest als een trein. In volle vaart word je door het eerste kwart van het leven van hoofdpersoon Aaron Bachman heen geloodst. Dat de auteur hiervoor 576 pagina’s nodig heeft, is geen probleem. Het verhaal is boeiend genoeg. De rauwe kantjes zijn net niet te rauw, de zoetsappige randjes zijn er eigenlijk niet. Dit is een beschrijving van hoe een leven kan gaan. Een leven dat een heel andere richting had kunnen uitgaan, eindigend in criminaliteit, drugsgebruik en zelfvernietiging. Dit gebeurt niet. De hoofdpersoon wordt door een aantal sterke karakters en natuurlijk door zichzelf telkens net aan de goede kant gehouden. Ook de teksten van met name Hemingway helpen hem een handje.

Een typische coming of age roman. Leuk om te lezen, maar om nou te zeggen, heel bijzonder, nee. Moet dat dan altijd, heel bijzonder? Nee hoor, dit verhaal moest geschreven worden door de auteur – zoveel blijkt wel uit de vaart en drang om te vertellen die er uit spreekt – en als ik een leven had gehad zoals hij, zou ik dat misschien ook wel willen en dan zou ik er maar wat trots op zijn dat ik mijn eigen verhaal zo kon opschrijven. Voorlopig doe ik hem dat nog niet na.

Alleen met de goden, Alex Boogers. Podium, 576 pp.

Dit boek las ik voor de online boekenclub Een Perfecte Dag voor Literatuur. Een aantal andere bloggers deed dat ook. Lees hier wat zij over dit boek te vertellen hebben.