Een verhaal dat zich voornamelijk afspeelt in de romantische, Engelse countryside. Met gemak waan je je bij de beschrijvingen van het landhuis, de tuin, de omgeving, het nabijgelegen dorpje en de tijdsbestedingen van de hoofdpersonen in het Engeland van de rijke grondbezitters van 100 jaar geleden. Het lijkt alsof de tijd heeft stilgestaan. Maar langzamerhand wordt duidelijk dat dit het decor is voor een verhaal in de huidige, moderne tijd.

Twee kinderen groeien op in materiële luxe, maar zonder de liefde en aandacht die ieder kind nodig heeft om tot bloei te komen en op te groeien tot evenwichtige volwassenen. Jonathan en zijn zusje Theo zijn in het grote landhuis voornamelijk op elkaars gezelschap, inzichten en steun aangewezen. Dit maakt de band die ze hebben in hun vroege jeugd en als jongvolwassenen hecht, maar ook problematisch omdat ze niet in staat zijn om goed om te gaan met elkaars verstoorde emoties, als gevolg van hun jeugd. Een jeugd waarin een vader en moeder afwezig waren, vader in letterlijke zin en moeder in figuurlijke zin, verdoofd door drank. De komst van hun grootmoeder, de invloedrijke, mondaine en charismatische zakenvrouw en gewezen politica Eve Anthony, lijkt hier verandering in te brengen. Zij geeft de kinderen in ieder geval aandacht en stilt hun ergste verlangen naar verhalen over het verleden van hun familie. Met haar hulp en aanmoediging beginnen de kinderen aan de volgende fase van hun leven, een leven op eigen benen. Maar al snel blijkt hun beider onvermogen er voor zichzelf en elkaar te zijn, elkaar te begrijpen en de juiste signalen goed te interpreteren die er op duiden dat ze totaal niet in staat zijn om de verantwoordelijkheid van het leven in alle facetten te dragen. Dit heeft desastreuze gevolgen die de familieverhoudingen compleet omgooien.

Een mooi verhaal met prachtige sfeertekeningen en bij vlagen heel mooie beeldspraken: “Toen keek Maria me aan en glimlachte, en ik had het gevoel dat ik dit moment moest onthouden, het moest begraven als een noot, voordat de winter inviel.” Vooral in het begin komt de vertaling wat houterig over; er wordt te veel vastgehouden aan de Engelse zinsconstructies. Later in het boek gaat dit veel soepeler. De Engelse titel van dit boek luidt: The other half of me. Een titel die beter de lading dekt dan de Nederlandse. Af en toe heeft het boek iets gekunstelds en worden er wel heel veel zijweggetjes aan de haren bijgesleept en waarom? Om het verhaal meer waarheidsgehalte te geven? De connecties die Eve Anthony had met de Kennedyfamilie, Marilyn Monroe en Amerikaanse maffia naast een beroemde vader, een ontdekkingsreiziger van het kaliber Howard Carter, maken het verhaal eerder ongeloofwaardiger en leiden af van de puurheid van het echte verhaal.

Op de omslag van de Nederlandse uitgave heeft de uitgever de volgende typering neergezet: “Fascinerend als Atonement. Subtiel als Brideshead Revisited.” Ook in diverse Engelse boekbeschrijvingen kom ik die vergelijkingen tegen. Prachtig om met deze meesterwerken vergeleken te worden en ja, in heel ruwe vorm heeft dit boek inderdaad elementen van die stijlen. Een debuut dat om meer vraagt van deze schrijfster.

Onder het water. Morgan McCarthy. 376 pp. Karakter Uitgevers. September 2012.