‘Foxy Knoxy’, zo werd Amanda Knox op haar dertiende genoemd door haar voetbalteam vanwege haar sluwe voetbalkwaliteiten. Een ogenschijnlijk onschuldige bijnaam. Zeven jaar later krijgt deze bijnaam echter een hele andere lading als Knox in Perugia, Italië beschuldigd en veroordeeld wordt voor de moord op haar huisgenote aldaar, Meredith Kercher. De pers krijgt lucht van haar bijnaam en algauw wordt de meer seksuele betekenis van Foxy gebruikt om haar aan te duiden in de pers als seksueel onverzadigbaar en losbandig en dus als bewijs dat zij inderdaad de moord op haar geweten heeft.
Dit is een van de voorbeelden die Amanda Knox in haar eigen relaas geeft over de vier jaar die zij in Perugia doorbracht (op een maand na in gevangenschap), van de oneerlijke strijd die zij niet alleen in de rechtbank voerde om haar onschuld te bewijzen, maar ook daarbuiten tegen de eindeloze onterechte aantijgingen aan haar adres door de media.
Waarschijnlijk omdat de moord op Meredith Kercher, zelf een Engelse, in Italië werd gepleegd en omdat de twee hoofdverdachten, en later schuldig bevonden personen, een Amerikaanse en haar Italiaanse vriendje betroffen, werd deze vreemde moordzaak wereldnieuws. In november 2008 wordt Amanda Knox een week na de moord gearresteerd als hoofdverdachte samen met haar vriendje van 1 week, Raffaele Sollecito. Het wordt al snel duidelijk dat de politie en het openbaar ministerie zo snel mogelijk een schuldige willen hebben om deze zaak met goed gevolg af te ronden. Voor zichzelf en de nabestaanden van Meredith Kercher dan, want voor Knox en Sollecito is dit het begin van een nachtmerrie. Tijdens hun verhoren voorafgaand aan hun arrestaties hebben ze beiden na intimidatie door hun verhoorders, voor henzelf en elkaar belastende verklaringen afgelegd. Hoewel ze deze later weer intrekken, blijft het OM zich hieraan vastklampen en komt de ene na de andere vreemde theorie naar voren die hun een motief en handelswijze voor deze brute moord in de schoenen moet schuiven.
Tijdens de rechtszaak die ongeveer heel 2009 voortduurt, probeert Knox zich te verweren en zich zo goed mogelijk aan te passen aan de mores van het Italiaanse rechtssysteem en aan de grillen van de pers. Maar ook hier worden haar uitspraken, haar gedrag en zelfs haar kledingkeuze genadeloos afgestraft door de publieke opinie die gevoed wordt door een eindeloze stroom van verkeerde, verzonnen en gelekte informatie via de media. In december 2009 hoort Amanda de rechtbank haar schuldig bevinden en ze wordt veroordeeld tot 26 jaar gevangenisstraf. Dit vonnis wordt vernietigd tijdens het hoger beroep, voornamelijk vanwege het aantonen van de fouten die gemaakt zijn tijdens de sporenonderzoeken, het gebrek aan bewijzen als gevolg daarvan en het ontbreken van een motief. En zo kan Amanda op 4 oktober 2011, na vier jaar gevangenschap en twee zenuwslopende rechtszaken, terugvliegen naar Seattle.
Knox heeft dit boek zelf geschreven; al voor haar vertrek naar Italië had ze schrijversaspiraties die zij ook na haar terugkeer in de VS verder heeft ontwikkeld. Het is een goed verhaal geworden dat leest als een spannende thriller, ook al weet je de uitkomst al. Een typisch boek waarbij de vorm ondergeschikt is aan de inhoud alhoewel de chronologische vertelling een goed beeld geeft van het verloop van gebeurtenissen en haar ervaringen voorafgaand aan de moord, haar arrestatie, haar gevangenschap en de rechtszaken. De beschrijvingen komen oprecht en voor zover mogelijk afstandelijk en objectief over. Het is begrijpelijk dat Knox de kans heeft gegrepen om haar kant van het verhaal op deze wijze te doen. Niet via de pers, maar in haar eigen boek. Naar verluidt heeft haar Amerikaanse uitgever er vier miljoen dollar voor betaald. Veel geld, maar als je bedenkt welke kosten zij en haar familie hebben gemaakt voor haar juridische bijstand en het verblijf in Italië, dan is al veel van dat geld gebruikt om de dubbele hypotheken die haar familie nam af te betalen.
De Nederlandse vertaling verscheen nagenoeg gelijk met het origineel. Dat is mooi en verklaart waarschijnlijk de slordigheidsfoutjes die er in zitten, omdat hij onder grote tijdsdruk is gemaakt. Ook de ondertitel, een memoir, wringt een beetje.
Toen het boek al ter perse was, werd bekend dat het Hof van Cassatie in Italië heeft bepaald dat het proces over gedaan moet worden en dat geeft dit verhaal nog meer actualiteit. Naast de vraag of ze schuldig is of niet, rijst er nu nog een vraag: zal Amanda teruggaan naar Italië voor deze rechtszaak of blijft zij in Amerika? Momenteel zegt ze dat ze het nog niet weet…Lees dit boek en beantwoord dan de vraag: wat zou jij doen in dit geval?

Amanda Knox, Wachten tot je gehoord wordt. Een memoir. Vertaald uit het Engels: Waiting te be heard. A memoir. 382 pp. en 16 pp. met illustraties in kleur.