Agatha Christie (1890-1976), wereldberoemd schrijfster van misdaadboeken, verdwijnt op 36-jarige leeftijd spoorloos. Haar verdwijning duurt slechts 11 dagen, dan duikt zij weer op. De dood van haar moeder en haar slechte huwelijk zouden de oorzaken zijn geweest van haar labiele psychische toestand. Barbara Newhall Follett (1914-onbekend), wonderkind dat debuteerde op haar 13^e met de novelle The house without windows, raakt depressief na een moeilijke jeugd, waarin haar vader haar en haar moeder verliet en door een slecht huwelijk. Op 25-jarige leeftijd verlaat zij haar huis en zij is nooit meer teruggezien. Virginia Woolf (1882-1941), Brits schrijfster en feministe en belangrijke literaire figuur in het interbellum, pleegt op 59-jarige leeftijd zelfmoord door verdrinking in de rivier bij haar huis en wordt pas drie weken later gevonden. Ze leed sinds het overlijden van haar moeder in 1895 aan zenuwinzinkingen en wilde haar omgeving niet langer tot last zijn, zo schreef zij in een afscheidsbriefje aan haar man.

Drie belangrijke schrijfsters die een hechte band met hun moeder hadden, die nare dingen in hun jeugd hebben meegemaakt, die het leven niet meer aan kunnen. Over deze tragische vrouwen wil de hoofdpersoon uit De zes levens van Sophie, Hannah, een boek schrijven. Ook zij maakt in haar jonge leven al het nodige mee, opgroeiend in het laatste decennium van de vorige eeuw in een klein Vlaams dorpje in de tijd van de ontdekkingen van de gruwelijkheden begaan door Dutroux. Deze periode eindigt met de verdwijning van Sophie, een meisje dat het thuis moeilijk heeft en op school ook. Haar beste vriendin is Hannah, maar ook die vriendschap staat onder druk.

Achttien jaar later woont Hannah in New York in een wereld vol glamour en geluk. Maar dit is slechts schijn. Ze worstelt met haar oppervlakkige bestaan en met de spoken uit haar verleden. Ze besluit te breken met haar leven en te doen wat ze al lang wilde doen, een biografie schrijven “over verdwenen vrouwen die ècht mooie dingen maakten.” Dit gaat haar echter niet goed af en Hannah raakt al meer verstrikt in haar verleden, heden en het leven van de vrouwen waarover ze schrijft.

Tot zover de inhoud. Dit zou iets leuks kunnen opleveren, maar mijns inziens is Sarah Meuleman daar niet goed in geslaagd. De structuur, de perspectieven, het heen en weer springen in de tijd, allemaal niets nieuws, maar het lijkt niet helemaal gelukt in dit verhaal, het klopt niet. De korte hoofdstukken hebben allemaal een titel, een Engelse als het hoofdstuk in Amerika of Engeland afspeelt, een Nederlandse/Vlaamse (en 1 x een Franse) als het hoofdstuk zich in Nederlands taalgebied afspeelt. Ik herken hier veelal titels in van songs, toneelstukken, films, maar soms ook meer direct verwijzend naar iets uit het hoofdstuk: Handicap als er golf in het hoofdstuk voorkomt, Maaltijd als het gaat over hoe Sophie zich thuis redt met eten. Het lijkt wel of het allemaal moet kloppen of geforceerd alles met alles verband moet houden. De beroemde schrijfsters komen niet goed uit de verf. Ik kan me voorstellen dat ze de hoofdpersoon en auteur intrigeren, maar ze doet er zo weinig mee. Dutroux en de dreiging die van dat soort personen uitgaat wordt er bij gesleept, seks, drugs en rock& roll, glamour, misbruik. Ik vind het teveel van het goede. Is dit een thriller of een roman, welke kant gaat het op? Moet ik een duister plot verwachten, een meesterlijke wending of moet ik me laten meeslepen door de zielenroerselen van de hoofdpersonen? Is de structuur leidend, de tijd- en perspectiefwisselingen? Moet ik iets zoeken achter de hoofdstuktitels? Dit soort vragen hield me bezig tijdens het lezen, ik werd er onrustig van, ik wist niet wat ik er van moest denken. Dit kan prikkelend werken op een goede manier, maar bij mij pakte het met dit boekanders uit. De voor sommigen misschien verrassende ontknoping was dan ook voor mij al duidelijk op een derde van het boek en de uitwerking ervan ronduit slecht en kort door de bocht. Er zitten prachtige zinnen in, maar de zes levens van Sophie – ik heb er in het boek vijf kunnen vinden, de zesde zal dan wel beginnen waar het boek eindigt – hebben mij geen bevredigend leesgenot verschaft.

De zes levens van Sophie. Sarah Meuleman. Lebowski Publishers. 288 pp.

Dit boek lazen ik en een aantal andere bloggers voor de literaire online leesclub Een Perfecte Dag voor Literatuur hier wat de andere bloggers over dit boek schreven.