Tag: Debuut

  • Coming of age in Rotterdam – Darko’s lessen van Michelle van Dijk

    darkos lessenDe Servische Darko (20) is op zijn elfde met zijn ouders naar Nederland gekomen vanuit voormalig Joegoslavië. Nederland wordt gezien als land met ongekende mogelijkheden en Darko is vastbesloten wat van zijn leven te maken. Opgeslokt door het volwassen worden, zijn werk, de liefde, de verleidingen van Rotterdam en het nog steeds leren van de taal, blijkt het nog niet zo gemakkelijk om dit te bereiken. Ook zit hij met vragen over het verleden, de rol van zijn vader in de oorlog en hun reis naar Nederland.

    Darko leert zijn taallessen, zijn lessen in de liefde en de lessen in het leven al doende en ervarende. Hij is helemaal gek op zijn vroegere en oudere lerares Janna die hem een anker geeft in zijn leven, terwijl ze zelf zoekende en twijfelende is. Twee generaties, twee culturen, het lijkt heel heftig maar ondertussen eigenlijk ook heel gewoon. Als Janna hem zonder duidelijke reden verlaat, zal moeten blijken of Darko genoeg lessen heeft geleerd om verder te komen in de soms hopeloos gecompliceerde maatschappij en situaties waarin hij zich bevindt.

    Dit boek bestaat uit drie delen waarin zeven maanden uit Darko’s leven worden beschreven. Lessen in taal waarin de lust, liefde en onenigheid tussen hem en Janna nog hoog oplaaien, terwijl hij de finesses van het Nederlands en de eigenaardigheden van de Nederlanders probeert te begrijpen. In het tweede deel, Lessen in liefde vraagt Darko zich af waar hij staat nu Janna hem doodzwijgt. Heeft een opleiding nog wel zin, heel hard werken brengt uitputting en verdoving. Als Janna hem vraagt of ze zijn verhalen die hij ter oefening in het Nederlands, opschreef, mag uitgeven, weigert hij. Darko pakt zijn opleiding weer serieus op en heeft daarnaast ruimte om zich te verdiepen in zijn vroege jeugd, de oorlog in de jaren 1990 in zijn geboorteland en de geschiedenis van zijn ouders. Het zijn deze lessen in leven waarmee hij uiteindelijk zijn examen maakt. Maar het is wel Janna die hij na afloop belt: ‘Zij maakt het verhaal, dus zij maakt ook het einde.’

    En hiermee heeft het boek een open einde en blijft de lezer achter met de vraag hoe het nu eigenlijk zit. Hoe zit het met de hoofdpersoon in het boek Janna en de schrijfster Michelle van Dijk? Hoe zit het met Darko’s verhaal en de publicatie ervan? Waar houdt de werkelijkheid op en begint de fictie? En hoe zat het eigenlijk ook weer met die vreselijke en verschrikkelijk ingewikkelde oorlog, die deze dagen weer zo actueel is met de uitspraken van het Joegoslavië tribunaal? En als je als lezer na het uitlezen van een boek met dit soort vragen achterblijft, als de schrijver van begin tot eind de touwtjes in handen heeft en ze dan op het juiste moment laat vieren dan heb je wat mij betreft een geslaagd boek geschreven.

    Dit boek, met prachtig omslag en met de grootste zorg vormgegeven en geredigeerd, leest als een trein en is wat mij betreft een jaloersmakend debuut, geschikt voor een groot lezerspubliek. Des te leuker dat dit boek komt uit de pen van een van mijn medebloggers bij Een Perfecte Dag voor Literatuur waarvoor wij dit boek lazen en beschreven. Michelle van Dijk en uitgeverij Douane dank voor het toesturen van een exemplaar van dit mooie boek.

    Lees hier wat anderen schreven over Darko’s lessen.

    Darko’s lessen. Michelle van Dijk. 179 pp. Uitgeverij Douane.

  • Moederziel in de war…

    moederzielSoms zie je wel eens iemand lopen, in de verte of dichtbij, of zitten voor je in de tram of op een terrasje en dan denk je dat het iemand is die je kent. Van vroeger, een vriendje of een vriendin met wie je het contact bent verloren of een ver familielid. Maar vaak zie je al snel dat het die persoon niet is, al is dat alleen maar omdat je beeld van hen is blijven steken op hoe ze er uit zagen toen ze vijf, tien jaar jonger waren…
    Maar wat nu als je denkt je moeder te zien of sterker nog, zeker weet dat ze het is. Je moeder die heel veel jaren eerder zomaar uit je leven is verdwenen en die je daarna nooit meer hebt gezien, gehoord, gevoeld. En die voor je staat, met je praat, met je mee naar huis gaat. Ze is wat in de war, maar toch. Dit overkomt de hoofdpersoon, Jonathan, in Moederziel van Krijn Peter Hesselink. En ook al denk je als lezer (ik tenminste) vrijwel meteen dat dat echt niet zo maar, zo makkelijk kan, toch blijft de auteur subtiele twijfel zaaien over of ze het nu wel of niet is. Wat ik ook meteen dacht was dat je wel in de war moet zijn als je met blote bast op blote voeten ’s ochtends vroeg door een dorpje zwerft, waar je op vakantie bent en dan ook nog je verloren moeder tegenkomt, een oud, duidelijk verward dametje. Maar wat wil je. Als je verder leest en je de jeugdherinneringen van de ik-figuur tot je neemt, begrijp je wel dat hij in de war is. En dan begrijp je ook wel dat hij in het heden op een moment is aangekomen, namelijk het moment waarop hij geconfronteerd wordt met een mogelijk vaderschap, dat hij zijn moeder wanhopig mist en erg nodig heeft.
    Als jongetje fantaseerde Jonathan er op los om maar te kunnen ontvluchten aan de waarheid bij hem thuis. En eigenlijk is hij daar nooit  mee opgehouden en nu, nu hij in zijn leven is vastgelopen en geconfronteerd wordt met zaken die hij niet aan kan, fantaseert hij eigenlijk weer. Het is mooi hoe dit beschreven wordt in slechts 150 pagina’s. Met relatief weinig woorden weet de auteur de sfeer, de pijn, het verdriet, de onmacht, de hulpeloosheid van de hoofdpersonen goed te beschrijven. Als lezer voelde ik me bijna een gluurder, een andere vakantieganger, een vreemde snuiter die door het dorpje slentert, zich achter een boom verstopt en de gangen van de hoofdpersoon volgt, gedurende de ongeveer twaalf uren dat het verhaal zich in het heden afspeelt. Je trekt conclusies, je denkt dingen te weten, je vult de lacunes in. Net als de agent in het verhaal. Hij stamelt aan het eind van het verhaal: “Ik wist niet dat mevrouw… Mij was verteld dat ze alleenstaand zou zijn…Is dat–”

    En Jonathan antwoordt: “Geeft niets. Er is vast wel meer dat u niet weet. Zou u zo goed willen zijn haar weer naar huis te brengen?”

    Klopt. Er is wel meer dat ik niet weet over deze mensen, maar genoeg om als voorbijganger, lezer geraakt te worden.

    Moederziel. Krijn Peter Hesselink. Uitgeverij Podium. 154 pp.
    Een exemplaar van dit boek werd mij beschikbaar gesteld door de uitgever.

    Lees hier wat andere bloggers van Een Perfecte Dag voor Literatuur op 30 oktober 2015 schreven over dit debuut.

  • Een perfecte dag voor literatuur: De zes levens van Sophie door Sarah Meuleman

    De-zes-levens-van-SophieAgatha Christie (1890-1976), wereldberoemd schrijfster van misdaadboeken, verdwijnt op 36-jarige leeftijd spoorloos. Haar verdwijning duurt slechts 11 dagen, dan duikt zij weer op. De dood van haar moeder en haar slechte huwelijk zouden de oorzaken zijn geweest van haar labiele psychische toestand. Barbara Newhall Follett (1914-onbekend), wonderkind dat debuteerde op haar 13e met de novelle The house without windows, raakt depressief na een moeilijke jeugd, waarin haar vader haar en haar moeder verliet en door een slecht huwelijk. Op 25-jarige leeftijd verlaat zij haar huis en zij is nooit meer teruggezien. Virginia Woolf (1882-1941), Brits schrijfster en feministe en belangrijke literaire figuur in het interbellum, pleegt op 59-jarige leeftijd zelfmoord door verdrinking in de rivier bij haar huis en wordt pas drie weken later gevonden. Ze leed sinds het overlijden van haar moeder in 1895 aan zenuwinzinkingen en wilde haar omgeving niet langer tot last zijn, zo schreef zij in een afscheidsbriefje aan haar man.

    Drie belangrijke schrijfsters die een hechte band met hun moeder hadden, die nare dingen in hun jeugd hebben meegemaakt, die het leven niet meer aan kunnen. Over deze tragische vrouwen wil de hoofdpersoon uit De zes levens van Sophie, Hannah, een boek schrijven. Ook zij maakt in haar jonge leven al het nodige mee, opgroeiend in het laatste decennium van de vorige eeuw in een klein Vlaams dorpje in de tijd van de ontdekkingen van de gruwelijkheden begaan door Dutroux. Deze periode eindigt met de verdwijning van Sophie, een meisje dat het thuis moeilijk heeft en op school ook. Haar beste vriendin is Hannah, maar ook die vriendschap staat onder druk.

    Achttien jaar later woont Hannah in New York in een wereld vol glamour en geluk. Maar dit is slechts schijn. Ze worstelt met haar oppervlakkige bestaan en met de spoken uit haar verleden. Ze besluit te breken met haar leven en te doen wat ze al lang wilde doen, een biografie schrijven “over verdwenen vrouwen die ècht mooie dingen maakten.” Dit gaat haar echter niet goed af en Hannah raakt al meer verstrikt in haar verleden, heden en het leven van de vrouwen waarover ze schrijft.

    Tot zover de inhoud. Dit zou iets leuks kunnen opleveren, maar mijns inziens is Sarah Meuleman daar niet goed in geslaagd. De structuur, de perspectieven, het heen en weer springen in de tijd, allemaal niets nieuws, maar het lijkt niet helemaal gelukt in dit verhaal, het klopt niet. De korte hoofdstukken hebben allemaal een titel, een Engelse als het hoofdstuk in Amerika of Engeland afspeelt, een Nederlandse/Vlaamse (en 1 x een Franse) als het hoofdstuk zich in Nederlands taalgebied afspeelt. Ik herken hier veelal titels in van songs, toneelstukken, films, maar soms ook meer direct verwijzend naar iets uit het hoofdstuk: Handicap als er golf in het hoofdstuk voorkomt, Maaltijd als het gaat over hoe Sophie zich thuis redt met eten. Het lijkt wel of het allemaal moet kloppen of geforceerd alles met alles verband moet houden. De beroemde schrijfsters komen niet goed uit de verf. Ik kan me voorstellen dat ze de hoofdpersoon en auteur intrigeren, maar ze doet er zo weinig mee. Dutroux en de dreiging die van dat soort personen uitgaat wordt er bij gesleept, seks, drugs en rock& roll, glamour, misbruik. Ik vind het teveel van het goede. Is dit een thriller of een roman, welke kant gaat het op? Moet ik een duister plot verwachten, een meesterlijke wending of moet ik me laten meeslepen door de zielenroerselen van de hoofdpersonen? Is de structuur leidend, de tijd- en perspectiefwisselingen? Moet ik iets zoeken achter de hoofdstuktitels? Dit soort vragen hield me bezig tijdens het lezen, ik werd er onrustig van, ik wist niet wat ik er van moest denken. Dit kan prikkelend werken op een goede manier, maar bij mij pakte het met dit boekanders uit. De voor sommigen misschien verrassende ontknoping was dan ook voor mij al duidelijk op een derde van het boek en de uitwerking ervan ronduit slecht en kort door de bocht. Er zitten prachtige zinnen in, maar de zes levens van Sophie – ik heb er in het boek vijf kunnen vinden, de zesde zal dan wel beginnen waar het boek eindigt – hebben mij geen bevredigend leesgenot verschaft.

    De zes levens van Sophie. Sarah Meuleman. Lebowski Publishers. 288 pp.

    Dit boek lazen ik en een aantal andere bloggers voor de literaire online leesclub Een Perfecte Dag voor Literatuur hier wat de andere bloggers over dit boek schreven.