Via Not Just Any Book/Een Perfecte Dag voor Literatuur zag ik het werk van Emma Ringelding. Zij maakt (onder andere) beeldrecensies. Prachtig. Bekijk haar werk maar eens via haar Facebookpagina Lees & teken.
Ze maakte onlangs een beeldrecensie van het boek Hotel Rozenstok.
Lees hier mijn recensie van dat boek.
Hierboven vind je in het menu meer informatie over MZ, de projecten die ik heb gedaan en de projecten waarvoor ik beschikbaar ben… Hieronder kun je mijn blogs lezen… Meer weten? Bel of mail…
Stel je voor: je hebt een passie. Een passie voor lekkere koffie, een passie niet alleen voor het drinken van lekkere koffie, maar ook om het zelf te maken. Je droomt over je eigen koffiebar, je bent geïnspireerd toen je in Spanje, in Valencia in de grote overdekte markt de enorme bar zag, waar wel vijftien barista’s bezig waren koffie te zetten voor de klanten aan de bar. Je dacht: “dat wil ook…”
Selfmade
Dit is in het kort het verhaal van Djofre van Woudenberg. Hij zat in het onderwijs maar wilde ook wel iets heel anders. Zijn eigen koffiebar. Hij is ambitieus, maar ook realistisch en zag in dat hij beter wat kleiner kon beginnen. Hij leerde het vak van barista in de praktijk en met heel veel zelf doen. Hij kocht in Drenthe een oude bakfiets en toverde die met hulp van familie om tot De koffiefiets. In januari 2014 werd zijn droom werkelijkheid. Een eigen koffiebar met twee bonenmalers, een prachtige espressomachine, een kraan met gootsteen, alles er op en er aan. Deze koffiefiets is ondertussen een begrip in Houten, want daar is Djofre iedere werkdag te vinden met zijn Koffie fiets op het station. Tussen 6.30 en 10.30 voorziet hij een groeiende klantenkring van espresso’s, cappuccino’s, een café lungo, een latte macchiato. Een beter begin van je dag kun je je haast niet wensen. Als je een cappuccino of macchiato bestelt krijg je als extra verrassing ook nog een mooi figuurtje in je melk. Want ook de Latte Art beheerst Djofre als geen ander.
Ambitie
Maar Djofre is ambitieus, ik schreef het al. Zo kun je hem met fiets inhuren voor je evenement of (bedrijfs)feestje door heel Nederland. Is het niet te fietsen dan rijdt hij zijn fiets in een bus, zodat ook Maastricht en Groningen bereikbaar zijn. Hoe meer mensen genieten van zijn koffie hoe beter. Hoe meer mensen genieten van lekkere koffie hoe beter. Hoe meer mensen zijn passie delen hoe beter. Dus geeft Djofre ook workshops voor thuisbarista’s. Met zijn fiets als onmisbaar onderdeel vertelt hij in twee uur of langer alles wat je maar wilt weten over zijn passie, de verschillende soorten koffies die er zijn, de smaken en de kunst van het zetten van koffie en het perfecte schuim maken voor de perfecte cappuccino.
Passie en rituelen
En dan zie je pas goed wat een plezier hij in zijn werk heeft en hoe nauwkeurig hij te werk gaat. Het koffiezetten is een ritueel van het voorverwarmen van de kopjes of glazen tot het schoonmaken van de verschillende gebruiksvoorwerpen, het malen van de koffie, het tampen of aantampen van de gemalen koffie in de portafilter, tot het timen van de doorloop, het naspoelen van het apparaat, het opschuimen van de melk, het geluid dat dat maakt, het inschenken van de melk tot het meteen opdrinken genieten van de koffie.
De workshop uit eigen ervaring
Djofre is in zijn element. Het is heel ontspannen. Je mag alles vragen, hij vindt niets raar en hij geeft overal zo duidelijk mogelijk antwoord op. Er is ruimte voor eigen inbreng, hij zorgt goed voor je met koffie, water en een schort. Je leert veel over het hele proces van malen, tampen, de druk, de smaak die de koffie afgeeft tijdens het zetten tot schuimen en figuurtjes maken, maar bovenal brengt deze workshop je dichter bij de passie voor koffie. Je weet nog beter waardoor een goede koffie een goede koffie is, waarbij ook belangrijk is dat hij met aandacht gemaakt is. Ik zou zeggen: regel een workshop van deze barista of maak een tussenstop op station Houten en proef de heerlijke koffie van de Koffiefiets, gemaakt met passie en aandacht!
Kijk op www.koffiefiets.com voor meer informatie en een mooi filmpje over De koffiefiets.
Ook op facebook kun je Koffiefiets Houten volgen.
Negen jaar woon ik nu in Houten. Een uit de kluiten gewassen dorp en met zijn gemakken in vele aspecten een geduchte concurrent van een stad. Voor je dagelijkse boodschappen kun je er goed uit de voeten en als het om je kind gaat is het zeker zo: verzin het maar en het is er: naast scholen van alle gezindten en specialiteiten kunnen ze er alles sporten, ook de meer exotische en minder voor de hand liggende als yoga, waterskiën, snorkelen, wakeboarden, schaatsen . Maar ook de meer kunstzinnige kinderen kunnen hun hart ophalen. Verder zijn er bibliotheken, zwembaden, speelterreinen, een kinderboerderij en ga zo maar door. Als je er lekker wilt eten, kan dat, maar het aanbod is wel beperkt. Als je er leuke kleren wilt kopen of andere voor vrouwen zulke belangrijke frutsels en spulletjes voor in en om het huis, dan wordt het heel lastig…
Maar toen was daar gisteren de eerste Hippe Houtense Markt. Op het terrein van een oude boerderij, te midden van nieuwbouw (een typisch en veel voorkomend beeld in Houten dat met een van de grootste Vinexlocaties van Nederland veel omliggende boerderijen heeft ingekapseld) stonden een vijftiental kraampjes met allerlei leuke, hippe dingen die vrouwen en meisjes zo leuk vinden. Mooie jurkjes (o.a. van King Louie, Le Pep en Lolitas), mooie tassen (zelfgemaakt), sjaals, prachtige zelfgemaakte kinderjurkjes, armbandjes, oorbellen, sleutelhangers en allerlei andere snuisterijtjes. Appelsap en aardbeien uit de landwinkel (Houten ligt midden tussen de boomgaarden), vintage spulletjes, mooie keramische kunstwerken. Alles kleinschalig en bij elkaar een groot aanbod om eens even lekker tussen te rommelen. En maakte dit je eigen creatieve kanten wakker dan kon je je ter plekke inschrijven voor naaicursussen bij studio Michèle Leeman of leuke (verjaardagsfeestjes) workshops van Hieperdepiep.
Het weer was heerlijk en de sfeer goed. Een lekker fietstochtje later waren dochter en ik een sjaal, een zelfmaakarmbandje, een mooie haarbloem en een etui rijker en konden wij zeer tevreden het weekend in. Zo hip hebben we ons eerder niet gevoeld in Houten…Volgend jaar weer?
Naast lokale bedrijven als Goyse fratsen, Hieperdepiep, Destination Beach, YourKids, Studio Michèle Leeman , SAS unlimited en de Landwinkel ook aanbod uit den lande zoals TasbyAs, Studio Zomooi en Japonenjakje.
Kijk ook op facebook: www.facebook.com/HippeHoutenseMarkt
Via de boekhandel in mijn woonplaats kwam ik in contact met een van de auteurs van de verhalenbundel Niets is wat het lijkt van Uitgeverij Fenikso. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt en een uurtje browsen leverde een schat aan informatie op over deze nieuwe uitgeverij en de persoon er achter: Sandra di Bortolo.
Fenikso is het Esperanto woord voor de Phoenix, de vogel die uit zijn eigen as herrijst. De symboliek die de naam uitdraagt met alle betekenissen die verbonden zijn aan deze mythische vogel en het Esperanto wordt beschreven op de website. Wat verder meteen opvalt, is de duidelijke, open en eerlijke opzet van de website en de informatie. Een schrijver of in ieder geval iemand die zijn of haar verhaal hier ter beoordeling naar toe stuurt, heeft van tevoren een goed beeld van de vervolgstappen en vereisten mocht het manuscript uitverkoren worden voor uitgave. En die kans is klein, want Fenikso beoogt ongeveer vier titels per jaar te publiceren… Desalniettemin is het streven van deze uitgever nobel: meer auteurs een kans geven, die door de grote gevestigde uitgeverijen worden genegeerd.
Sandra di Bortolo is duidelijk een ondernemende dame met veel talenten die zij nu gecombineerd heeft in deze uitgeverij: ze heeft een jaar geleden haar eerste roman gepubliceerd: Spaghetti met hutspot en een tweede titel staat op de lijst bij Fenikso. Ook heeft ze een eigen tekstbureau, niet verkeerd bij bijvoorbeeld de redactie. Deze twee talenten gecombineerd met een flinke portie ondernemerslust, een goed netwerk (gezien de namen op de blurb van de boeken en de website) en een gezonde dosis lef, leveren een frisse wind in uitgeversland op.
Als oudgediende bij een uitgeverij weet ik als geen ander hoe belangrijk publiciteit voor een boek is. In de huidige markt waarin boeken als pakken melk van de productieband afrollen – de laatste jaren zo’n 15.000 nieuwe titels per jaar – moet je als uitgever echt je best doen om je boeken onder de aandacht te brengen. En dit kan een uitgever niet alleen: ook de auteur moet er alles aan doen om zijn of haar boek(en) onder de aandacht te brengen…Hiervoor kan van alles uit de kast getrokken worden van websites voor het boek, sociale netwerken en lezingen tot blogs, cursussen, beurzen en de bekende signeersessies. Maar het leven is hard en vele van deze boeken zullen op de stapel blijven liggen en hun auteurs in de vergetelheid raken. Des te bewonderenswaardiger is het streven van Fenikso. Een van de initiatieven van deze uitgeverij is het uitschrijven van een jaarlijkse verhalenwedstrijd. Tien van de ingezonden verhalen worden uiteindelijk gepubliceerd. Een slimme en goede manier om talent aan te trekken en te inventariseren en tegelijkertijd de schrijvers een platform en opstapje te geven. De eerste bundel, Niets is wat het lijkt is in maart 2013 verschenen en de tweede bundel met de titel Niemand mag het weten staat reeds aangekondigd en de instuurtermijn voor de verhalen is al gesloten. In het najaar van 2013 weten we welke verhalen zijn uitverkoren. De titels 
van de bundels hebben in mijn ogen nog een hoog Mijn Geheim gehalte, maar ongetwijfeld is hier goed over nagedacht en het zorgt er wel voor dat de verhalen wel heel duidelijk in het thema passen. Overigens overstijgen de verhalen zelf de hierboven genoemde vergelijking in positieve zin in ruime mate. Ik ben benieuwd wat Fenikso verder, naast deze hopelijk (tweejaarlijkse) publicaties nog meer zal gaan uitgeven en of het fonds zich duidelijk zal gaan onderscheiden, ofwel door een duidelijke originele lijn te volgen ofwel door gedurfd anders en verschillend te blijven.
Voor meer informatie kijk op http://fenikso.nl of www.facebook.com/UitgeverijFenikso Ook de boeken hebben veelal hun eigen Facebookpagina’s.
Binnenkort wordt hier ook een recensie van Niets is wat het lijkt gepubliceerd.
Via via hoorde ik al eens van dit bedrijf met nobele bedoelingen. Met kerst 2012 kregen mijn kinderen een van hun producten cadeau, namelijk het boek Monster en Meisje. Genoeg reden om eens wat meer te weten te komen over MoodyDoodle. MoodyDoodle is een bedrijf dat kindercommunicatie voorop stelt. Op verschillende manieren willen zij bijdragen aan het betrekken van kinderen bij Grote Mensen Zaken.
Vanuit hun eigen visie hebben zij een verhaal ontwikkeld waarin Monster en Meisje de hoofdrol spelen. Deze twee figuren lopen samen met een aantal andere karakters als een rode draad door de activiteiten en initiatieven van MoodyDoodle heen. Daarnaast doet MoodyDoodle opdrachten voor derden waarbij ze verhalen ontwikkelen en beelden maken die de maatschappelijke betrokkenheid van hun opdrachtgevers ondersteunen, zodat Monster en Meisje vriendjes kunnen worden met nieuwe figuren. Zo zijn ze al vrienden met Mees en Makkie van de Euromast (http://www.euromastkidsclub.nl), de Gibra van Villa Zebra (http://www.villazebra.nl/) en met Hoppy, de mascotte van het Rode Kruis Studentendesk Rotterdam.
Een speciaal plekje in hun hart heeft De Heer Bij. MoodyDoodle en Monster en Meisje trekken zich namelijk het lot van de bijen erg aan en terecht! In het boek Monster en Meisje wil Meisje de verdrietige Heer Bij graag helpen. Hij heeft verdriet over de zieke bijen. Ondertussen is er een speciale website gemaakt voor De Heer Bij: http://www.de-heer-bij.nl. Dit is wat zij er zelf over vertellen:
Vrolijk, en vol met mogelijkheden om zelf de bijen te helpen. Deze website hebben we uiteraard in samenwerking met anderen tot stand gebracht en op moment van schrijven zijn we druk bezig met het ontwikkelen van een imker-cursus voor kinderen. In samenwerking met de Nederlandse Bijenhouders Vereniging, twee imkers, een natuurillustrator, muzikant, stemacteur, HTML-5 expert en in de toekomst nog meer mensen/organisaties. We gaan de cursus aanbieden aan Imkerverenigingen, scholen en uiteraard aan ouders en kinderen via een speciale website, gekoppeld aan De-Heer-Bij.nl.
Het boekje zelf is mooi vormgegeven. Meisje is een echt meisje zonder een meisje-meisje te zijn; monster is een echt monster zonder angst aan te jagen. Het bevat heel veel informatie en stof tot nadenken, niet alleen voor kinderen, maar ook voor de volwassenen die dit (voor)lezen. Al het materiaal is mooi en verzorgd en draagt hopelijk bij aan een verdere bewustwording van het feit dat we best wat voorzichtiger kunnen omgaan met alles wat ons op deze aarde tot onze beschikking staat: natuur, dieren en mensen!
Grote inspirators achter de schermen zijn Koen Verberne, zakelijke contacten en spelontwikkelaar; Marlous Wessels, schrijfster en uitvoerster en Sander Willems, art director en tekenaar. Genoeg know-how en talent bij elkaar om nog veel meer van te verwachten…
Monster en Meisje. 2011. 76 pp. gedrukt met ecologische inkt op gerecycled papier.
Vanaf 1 september (vandaag) zet ik iedere dag een boek neer via het blog http://boekendag.wordpress.com/
Een boek uit verleden of heden dat mijn aandacht heeft.
Wereldeters. Het boek om je kinderen werkelijk alles te laten eten. Een uitgave in eigen beheer van Marjolein de Vlaam met Uitgeverij Wereldeters.
In Lof Magazine (voor vrouwen met ambities) nr. 21 (december 2011/januari 2012) las ik er al een artikel over, maar pas onlangs, toen ik het nog een keer las, zag ik de mogelijkheden en het briljante van dit ontzettend leuke, mooie en praktische boek.
Ik denk dat er heel veel ouders zijn die het volgende probleem herkennen – en natuurlijk ook een heleboel niet, want er zijn vast genoeg kinderen die al in de luiers van een lekker olijfje of sushi’tje smikkelden! Als eindelijk de fase van het simpelweg niet willen eten voorbij is en je je gaat verheugen op normale maaltijden met misschien wel weer eens iets gewaagders dan vlees, aardappelen en groente of de geijkte pastamaaltijd, dan valt dit vaak nog vies tegen. Alles wat er anders uitziet, anders ruikt en ook nog eens anders zou kunnen smaken, wordt met veel gezucht, gekreun, gekrijs en gezeur verwelkomd aan tafel en staat vaak garant voor een niet zo gezellige maaltijd. Een maaltijd waarvoor je je soms best hebt staan uitsloven en waar je je zelf erg op had verheugd, maar waar de gezinsleden van onder de 18 vaak heel anders over denken.
Met soortgelijke taferelen had ook Marjolein de Vlaam te maken. Ze vertelt in de inleiding van haar boek dat ze vaak gek werd van het gezeur aan tafel van haar drie “echt heel leuke” kinderen (inmiddels 9, 12 en 15 jaar), die vaak met een blik op het eten al wisten dat ze het niet lekker vonden, zonder zelfs maar te proeven! Klinkt dit bekend? Voor mij wel. Marjolein kreeg op een dag een briljant idee dat heeft geleid tot haar boek Wereldeters. Een leesboek, kijkboek en kookboek in één. Ze maakte gerechten uit alle uithoeken van de wereld en zocht bij ieder gerecht en ieder land allerlei wetenswaardigheden die ze vertelde en voorlas tijdens het eten van het betreffende gerecht. Haar kinderen staakten hun protest, ze luisterden geïnteresseerd en ondertussen aten ze hun borden leeg. Ze kreeg steeds meer verzoeken van haar kinderen voor “uitstapjes” naar nieuwe landen en haar kinderen vertelden er over aan hun vriendjes.
Deze ideeën heeft zij verder uitgewerkt en in november 2011 verscheen haar boek met daarin uit tien landen (India, Japan, Zuid-Afrika, Indonesië, Hawaï, Marokko, Italië, Mexico, Suriname en Spanje) recepten. De recepten zijn simpel, duidelijk en samengesteld met verse producten, aangepast aan de smaak van kinderen. Want kinderen leren iets pittigs te eten, betekent natuurlijk niet dat de vlammen uit hun kelen moeten slaan. Van ieder land worden allerlei wetenswaardigheden en leuke weetjes verteld, voorzien van mooie, kleurige plaatjes. De recepten staan in een apart schriftje dat achterin is toegevoegd – handig voor tijdens het koken, want zo wordt het mooie boek niet vies – en er zitten ook losse paspoortjes met stickervellen bij, zodat na iedere maaltijd die goed is opgegeten, de kinderen een sticker kunnen plakken bij het land waar ze die avond geweest zijn. So far so good. Een mooi boek, lekkere recepten, leuke gadgets en de schrijfster bereikte er ‘wonderen’ mee bij haar eigen kinderen: “haar kinderen staan nu open voor alle gerechten en zijn wereldeters geworden. Natuurlijk vinden ze niet alles even lekker, maar er is geen gedoe meer aan tafel.”
Maar werkt het ook echt?
Er is maar een manier om hier achter te komen. Zelf aan de slag. Het boek werd inderdaad enthousiast ontvangen door mijn kinderen (5, 8 en 10) en ze wilden best een land en gerecht uitkiezen. Het land van bestemming werd Hawaï en na wat discussie over het gerecht (quiche Hawaï, gebakken Mahi Mahi-filet of Loco Moco) werd vrij eensgezind gekozen voor de Mahi Mahi-filet: vis met een stevige structuur in soja gemarineerd met peultjes en noedels. De Mahi Mahi vis was niet op voorraad bij de visboer, maar er worden ook alternatieven genoemd in de vorm van tonijn of dorade. Wij kozen tonijn en de peultjes werden vervangen door sugarsnaps. Iedereen droeg zijn steentje bij aan de voorbereidingen. Met koken en met tafeldekken. Ze kregen opdracht uit het hele huis spullen in het Hawaï thema te verzamelen. Dit leidde tot bloemenslingers uit de verkleedkist, schelpen uit hun verzamelingen, bloemen uit de kamer en hun Stitch knuffels uit Disneyland (van de Disneyfilm Lilo en Stitch die zich op Hawaï afspeelt). Tot zover een groot succes, maar ik hield mijn hart vast voor de tafelgang, want vooral mijn jongste kan al van vijf meter afstand zien, ruiken en schreeuwen dat hij iets helemaal niet lekker vindt! Maar het ging goed. Ze gingen inderdaad zonder lange gezichten aan tafel, lieten zich opscheppen en begonnen met eten, terwijl ik wat voorlas uit het boek en we van alles bespraken over Hawaï. Het eten was heerlijk en de maaltijd verliep van een leien dakje. Dit smaakte naar meer. Een week later werd gekozen voor Spanje en het gerecht was gazpacho – een goede keuze, aangezien de mussen van het dak vielen van de hitte – en de voorbereidingen gingen wederom soepel en met hulp van kleine kinderhandjes. Maar of het nu door de hitte kwam of door wat anders, het ging er niet heel van harte in. Ze deden wel hun best, maar het kon ze alle drie niet echt bekoren. Misschien kwam het omdat ik vergat om voor te lezen uit het boek.
Ook van mijn zusje, die ik het boek cadeau deed om uit te proberen met haar zeer kieskeurige vijfjarige, hoorde ik jubelende geluiden: “Het werkt, hij koos Moksi alesi uit Suriname. Hij hielp met klaarmaken en griezelde toen van de garnalen die er door gingen, maar hij heeft zijn bord helemaal leeggegeten inclusief de garnalen!” De volgende dag vroeg hij wat ze nu zouden gaan maken. Ondertussen hebben ze daar ook de boboti gegeten uit Zuid-Afrika…
Het lijkt echt te werken. Voortaan eten wij ieder weekend een gerecht uit Wereldeters!
Wereldeters. Leesboek, kijkboek en kookboek in één.
ISBN 978 90 817 7420 8. 192 pp. Boordevol mooie kleurenillustraties. Met los te gebruiken receptenschrift en paspoorten met stickervel achterin bijgevoegd. € 19,95. Verkrijgbaar via de website, bol.com en in de boekhandel. NB: meer paspoortjes en stickers zijn los te bestellen via de website.
Meer weten? Kijk op www.wereldeters.nl. Marjolein de Vlaam heeft alweer plannen voor een nieuwe uitgave, dus houd de website ook daarom in de gaten.
We leerden elkaar kennen, aan het einde van de vorige eeuw, toen we allebei met onze nieuwe baan begonnen bij het zelfde bedrijf. Die functie had helemaal niets te maken met creativiteit en mooie dingen, teksten en boeken en het was dan ook niet zo gek dat Bernice Beljaars en ik al snel aanvoelden dat we niet op onze plaats waren binnen het recruitersvak. Na een klein jaar hielden we het allebei voor gezien en pakten we onze biezen, voordat we helemaal doodongelukkig werden. Terwijl ik mijn eerste schreden zette in het boekenvak, keerde Bernice terug naar de branche waar zij al heel wat voetstappen had liggen: het toerisme/hotelsector. Toen daar niet veel later flink bezuinigd werd en ze haar baan verloor, besloot Bernice dat het tijd was om van haar hobby haar werk te maken.
Dit was het begin van Happy Moments. Het was de tijd dat onze leeftijdgenoten – en wij zelf ook – aan kinderen krijgen begonnen of begonnen te denken en de briljante en zeer persoonlijke kraamcadeaus die Bernice aanbood, waren een schot in de roos. De luierslakken waren een tijdje een ware hit. Maar ook de handgemaakte en zelfbedachte geboortekaartjes waren erg bijzonder.
Telkens bedacht en ontwikkelde Bernice nieuwe, originele producten die zij zelf maakt, aangevuld met bijpassende producten van anderen, die via haar webshop te koop zijn. Over de hele wereld verstuurt zij haar Happy Express slabben met de namen van nieuw geboren baby’s en de meest schattige of stoere borduursels.
Bernice is een creatieve duizendpoot die heel precies en gedisciplineerd op haar doel afgaat. Het resultaat is een product dat tot in de puntjes is afgewerkt, of het nu een kaartje, een haarspeldje, een geborduurde slap, muts of kledingstuk of een van haar andere creatieve ingevingen betreft. En met het perfecte product houdt het niet op. Ook de verpakking is een feest voor het oog.
Begin 2012 lanceerde Happy Moments een nieuwe, nog mooiere en leukere website, met veel meer mogelijkheden (www.happy-moments.eu). Een van de nieuwe activiteiten van Happy Moments betreft het geven van creatieve workshops en het overzichtelijk aanbieden van knutselprojecten die je thuis gemakkeli
jk kunt uitvoeren, met duidelijke stap-voor-stap aanwijzingen. Natuurlijk vond ik dat ik er dan ook maar eens een moest uitproberen en ik werd vooral aangesproken door de leuke dingen die je kon doen om (jam-, pindakaas-, appelmoes- of andere) potten om te toveren in mooie, vrolijke opbergpotten voor allerhande spulletjes (denk aan knikkers, haarspeldjes, knopen). http://www.happy-moments.eu/home/11-algemeen/30-creatief-met-schoolbordverf-lijm-en-papier
Het werd nog best een karwei, maar dat kwam misschien omdat ik het met vijf kinderen deed, waarvan de jongsten net 5 waren! Vooral de tip dat de overtollige schoolbordverf (die je kunt gebruiken om er etiketten op te maken) gemakkelijk kan worden weggekrast met een naald/speld, kwam zeer goed van pas. Het eindresultaat stemde tot tevredenheid. Binnenkort maak ik er nog wat voor eigen gebruik.
Kortom een website om eens goed op rond te neuzen. De snelle en professionele service van Bernice maakt dit alleen nog maar aangenamer. Je vraagt je af waar ze de tijd vandaan haalt om alles in haar eentje, zo tot in de perfectie uit te voeren en ook nog zo snel. En ja, daar zal ongetwijfeld weer de enorme passie die ook zij heeft, voor haar werk en producten, een grote rol bij spelen.
Het leven van kinderen is tegenwoordig een aaneenschakeling van activiteiten, verplichtingen en verwachtingen. Naast school, moet er gesport worden en ook is het fijn als ze nog tenminste een ander creatief talent verder ontwikkelen, zoals het bespelen van een instrument, schilderen of schaken en voor de ontspanning nog een yogaklasje. De verwachtingen zijn hooggespannen en je bent blij als je kind het goed doet. En het kan ook altijd nog wel beter. De vele min of meer officiële waarderingen en beoordelingen hiervoor zijn er al vroeg in de vorm van beoordelingen op het kinderdagverblijf, de rapporten op school, de sportcertificaten, zwemdiploma’s, typediploma’s, enz.
…
Heidi von Weiler, zelf moeder van drie kinderen, bekeek dit hele systeem van beoordelingen, waarderingen en kritische noten ook eens van de andere kant. En zij heeft een unieke manier bedacht om nu ook aan kinderen de mogelijkheid te bieden om op een liefdevolle, creatieve, maar vooral heel eerlijke manier hun meningen en waarderingen voor de mensen om hen heen weer te geven.
Dit kan door middel van het invullen van een of meer van de zeven rapporten uit de reeks: Rapport voor Mama, Papa, Oma, Opa, Juf, Meester of Jou.
Het concept is simpel, duidelijk en doeltreffend. Zowel uit de vormgeving als de inhoud spreken een grote liefde en respect voor kinderen en de wens om met kleine, eenvoudige gebaren, meer stil te staan bij wat er nu zo bijzonder is aan de belangrijkste personen in het leven van (jonge) kinderen. Gegarandeerd toveren hun open, eerlijke beoordelingen jaren later nog een glimlach op je gezicht of laten ze je nog steeds even blozen.
De beoordelingen gaan over uiterlijk, praten, gek doen, luisteren, koken, spelen, knuffelen, het huishouden, leuke dingen doen en nog veel meer. Bij ieder onderdeel kan een cijfersticker geplakt worden en vaak kan er gekozen worden uit verschillende gradaties (uitstekend/goed/voldoende/onvoldoende/veel/weinig/nooit/ altijd). En er zijn twee stickervellen vol met allerlei leuke tekeningetjes, smilies en andere symbooltjes toegevoegd zodat de kinderen naar hartenlust kunnen versieren.
…
Natuurlijk heb ik zelf ook een aantal varianten aangeschaft en laten invullen door mijn oudste, toen bijna 8 jaar. Voor moeder- en vaderdag vulde zij ze in en later nog voor een van haar opa’s en een oma. Bij opa vond ze het nog best lastig. Uiteindelijk heeft ze dat rapport samen met oma ingevuld, zodat ze zeker wist dat opa niet “gekwetst” zou worden. Zelf kwam ik er heel goed van af: Mama is eerlijk, heel lief, te vertrouwen, trots op mij, de liefste mama van de wereld. Verder ben ik altijd mooi, het huis is perfect, ik luister altijd, ik kook heerlijk, en hoef ik niets beter te doen, want ik doe alles al perfect! En nu ik het twee jaar later zo nalees, ben ik erg benieuwd of mijn rapport nu nog zo lovend zou zijn… Durf ik het aan om me opnieuw te laten beoordelen door mijn inmiddels zeer kritische 10-jarige dochter? Ja, ik ga er meteen een bestellen! Het perfecte Moederdag cadeau. En dan bestel ik ook meteen nog een rapport voor Papa…
…
Meer informatie staat op www.heidewietska.nl
Heidewietska is Heidi von Weiler-Verburg. Moeder van drie kinderen en al jaren bezig ideeën te verzamelen voor producten die op een originele en positieve wijze de communicatie bevorderen tussen kinderen en volwassenen.
Twee jaar geleden lanceerde zij, na een jaar van nadenken, ontwikkelen, afwegen en proeven haar eerste product: de eerste twee Rapporten voor Mama en Papa. Sindsdien ging het snel. Ze timmert hard aan de weg en zorgde er voor dat haar rapporten door heel Nederland in een aantal winkels te verkrijgen zijn, naast de verkoop via de website. Maar Heidi had meer in haar mars: Internationaal zou dit ook best eens een succes kunnen worden. Ze heeft de afgelopen jaren deelgenomen aan een aantal belangrijke buitenlandse beurzen, en niet zonder succes. De rapporten zijn er inmiddels ook in Engelse vertaling voor de Amerikaanse en Engelse markt. Ook in Australië worden ze ondertussen verkocht. De volgende markt die onderzocht gaat worden is Japan.
En zo zie je dat iemand met passie voor haar product gewoon van alles probeert omdat ze zo achter haar product staat, en dat dit grote gevolgen kan hebben. Heidi schreef samen met een vriendin, Sandra Hilster, een format voor een televisie show waarin het idee van de rapporten centraal staat – kinderen geven hun ouders, die in een klas zitten rapportcijfers. En met succes lijkt het: binnenkort zou het zo maar eens kunnen zijn dat haar rapporten voorbij komen op televisie! Uit alles wat Heidi doet en vertelt, spreekt haar enorme plezier in wat ze bedenkt en doet. Alles is een groot avontuur, maar wel goed doordacht en serieus bekeken.
Ik ben heel benieuwd waar Heidewietska nog meer mee gaat komen…
MZ boek- en tekstprojecten 